Psalmów 73
1 Psalm Asafa. Doprawdy Bóg [jest] dobry dla Izraela; dla tych, którzy są czystego serca.
Psalam. Asafov Kako je dobar Bog čestitima, Bog onima koji su čista srca!
2 Ale moje nogi niemal się potknęły, moje kroki omal się nie zachwiały;
A meni umalo noge ne posrnuše, zamalo koraci ne okliznuše,
3 Bo zazdrościłem głupcom, widząc pomyślność niegodziwych.
jer zločincima zavidjeh motreći sreću grešnika.
4 Nie mają bowiem więzów aż do śmierci, ale w całości zostaje ich siła.
Nikakvu patnju ne snose, pretilo je tijelo njihovo.
5 Nie doznają trudu ludzkiego ani cierpień jak inni ludzie.
Ne žive u mukama smrtnika, ljudske ih nevolje ne biju.
6 Dlatego są opasani pychą jak złotym łańcuchem i odziani w okrucieństwo jak w szatę ozdobną.
Stoga je oholost ogrlica vratu njihovu, a nasilje haljina koja ih pokriva.
7 Ich oczy wystają od tłuszczu; mają więcej niż serce mogłoby sobie życzyć.
Iz pretila srca izlazi opakost njihova, srca im se prelijevaju ispraznim tlapnjama.
8 Oddali się rozpuście i mówią przewrotnie o ucisku, mówią wyniośle.
Podsmjehuju se i zlobno govore, nasiljem prijete odozgo.
9 Zwracają swe usta przeciwko niebu, a ich język krąży po ziemi.
Ustima na nebo nasrću, a jezik se njihov obara na zemlju.
10 Dlatego jego lud wraca dotąd i obficie leją się na nich wody;
Zato moj narod za njima leti i srče obilne vode
11 Bo mówią: Jakże Bóg może o tym wiedzieć? Czy Najwyższy ma wiedzę?
pa veli: “Kako da dozna Bog? Spoznaje li Svevišnji?”
12 Oto ci są niegodziwi, a powodzi im się na świecie i pomnażają bogactwa.
Eto, takvi su grešnici: uvijek spokojni, bogatstvo zgrću.
13 A więc na próżno oczyściłem swoje serce i w niewinności obmywałem ręce.
Jesam li, dakle, samo ja uzalud čuvao srce čisto i u nedužnosti prao ruke
14 Cały dzień bowiem znoszę cierpienia i co rano jestem chłostany.
kad sam primao udarce svaki dan i kaznu jutro za jutrom?
15 Gdybym powiedział: Będę mówił tak samo, skrzywdziłbym ród twoich synów.
Da sam kazao: “Govorit ću kao i oni”, izdao bih rod sinova tvojih.
16 Starałem się to rozumieć, ale było dla mnie zbyt trudne;
Promišljah tada da bih spoznao: al' mi se učini mučno u očima mojim
17 Aż wszedłem do świątyni Bożej [i] tu zrozumiałem, jaki jest ich koniec.
sve dok ne nađoh ulaz u Božje svetinje pa prozreh kakav im je svršetak.
18 Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie.
Zaista, na klizavu stazu ti ih postavljaš, u propast ih obaraš.
19 [Oto] jak doznali zguby! Nagle niszczeją, strawieni przerażeniem.
Kako učas propadoše, nestaše, užas ih izjede!
20 Jak sen po przebudzeniu, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich obrazem.
Kao što čovjek prezire san kad se probudi, tako ćeš, Gospode, prezreti lik im kada ustaneš.
21 Gdy gorycz miałem w sercu, a w nerkach czułem kłucie;
Kad mi duša bijaše ojađena, a bubrezi probodeni,
22 Byłem głupi i nic nie rozumiałem, byłem przed tobą [jak] zwierzę.
bezumnik bijah bez razbora, k'o živinče pred tobom.
23 A jednak zawsze [jestem] z tobą, [bo] mnie trzymałeś za prawą rękę.
Al' ću odsad uvijek biti s tobom, jer ti prihvati desnicu moju:
24 Poprowadzisz mnie według swej rady, a potem przyjmiesz mnie do chwały.
vodit ćeš me po naumu svojem da me zatim uzmeš u slavu svoju.
25 Kogo [innego] mam w niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim [innym] nie mam upodobania.
Koga ja imam u nebu osim tebe? Kad sam s tobom, ne veselim se zemlji.
26 Choć moje ciało i serce ustanie, Bóg jest skałą mego serca i moim dziedzictwem na wieki.
Malaksalo mi tijelo i srce: okrilje srca moga, i baštino moja, o Bože, dovijeka!
27 Oto bowiem ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą, [odstępując] od ciebie.
Doista, propast će oni koji se udaljuju od tebe, istrebljuješ svakog tko ti se iznevjeri.
28 Mnie zaś dobrze jest zbliżyć się do Boga; pokładam w Panu BOGU moją ufność, aby opowiadać wszystkie jego dzieła.
A meni je milina biti u Božjoj blizini, imati sklonište svoje u Jahvi. Pripovijedat ću sva tvoja djela na vratima Kćeri sionske.
