Psalmów 65

1 Przewodnikowi chóru. Psalm i pieśń Dawida. Tobie, Boże, należy się chwała na Syjonie i tobie [złożone] śluby należy wypełnić.

Au chef des chantres. Psaume de David. Cantique. Avec confiance, ô Dieu! On te louera dans Sion, Et l’on accomplira les vœux qu’on t’a faits.

2 Ty wysłuchujesz modlitwy, dlatego do ciebie przyjdzie wszelkie ciało.

O toi, qui écoutes la prière! Tous les hommes viendront à toi.

3 Wielkie nieprawości wzięły górę nad nami; ty oczyszczasz nasze występki.

Les iniquités m’accablent: Tu pardonneras nos transgressions.

4 Błogosławiony, [kogo] ty wybierasz i przyjmujesz, aby mieszkał w twoich przedsionkach; będziemy nasyceni dobrami twego domu, twej świętej świątyni.

Heureux celui que tu choisis et que tu admets en ta présence, Pour qu’il habite dans tes parvis! Nous nous rassasierons du bonheur de ta maison, De la sainteté de ton temple.

5 Straszliwymi rzeczami odpowiesz nam według sprawiedliwości, Boże naszego zbawienia, nadziejo wszystkich krańców ziemi i mórz dalekich.

Dans ta bonté, tu nous exauces par des prodiges, Dieu de notre salut, Espoir de toutes les extrémités lointaines de la terre et de la mer!

6 Ty, który utwierdzasz góry swoją mocą, przepasany potęgą;

Il affermit les montagnes par sa force, Il est ceint de puissance;

7 Ty, który uciszasz szum morza, szum jego fal, i wrzawę narodów;

Il apaise le mugissement des mers, le mugissement de leurs flots, Et le tumulte des peuples.

8 Mieszkańcy krańców [ziemi] boją się twoich znaków; ty radujesz [ich] nastawaniem poranka i wieczora.

Ceux qui habitent aux extrémités du monde s’effraient de tes prodiges; Tu remplis d’allégresse l’orient et l’occident.

9 Nawiedzasz ziemię i zraszasz ją, wzbogacasz ją obficie strumieniem Bożym pełnym wody. Przygotowujesz im zboże, gdy tak przysposabiasz ziemię.

Tu visites la terre et tu lui donnes l’abondance, Tu la combles de richesses; Le ruisseau de Dieu est plein d’eau; Tu prépares le blé, quand tu la fertilises ainsi.

10 Nawadniasz jej zagony, wyrównujesz jej bruzdy, zmiękczasz ją deszczami i błogosławisz jej urodzaje.

En arrosant ses sillons, en aplanissant ses mottes, Tu la détrempes par des pluies, tu bénis son germe.

11 Wieńczysz rok swoją dobrocią, a twoje ścieżki ociekają tłuszczem.

Tu couronnes l’année de tes biens, Et tes pas versent l’abondance;

12 Skrapiasz pustynne pastwiska, a pagórki przepasują się radością.

Les plaines du désert sont abreuvées, Et les collines sont ceintes d’allégresse;

13 Łąki przyodziewają się stadami, a doliny okrywają się zbożem; wykrzykują [radośnie] i śpiewają.

Les pâturages se couvrent de brebis, Et les vallées se revêtent de froment. Les cris de joie et les chants retentissent.