Psalmów 56
1 Przewodnikowi chóru, na Jonat elem rechokim. Miktam Dawida, gdy Filistyni schwytali go w Gat. Zmiłuj się nade mną, Boże, bo chce mnie pochłonąć człowiek; każdego dnia uciska mnie walką.
Au chef de musique. Sur Jonath-Élem-Rekhokim. De David. Mictam; quand les Philistins le prirent dans Gath. Use de grâce envers moi, ô Dieu! car l’homme voudrait m’engloutir; me faisant la guerre tout le jour, il m’opprime.
2 Moi wrogowie każdego dnia chcą mnie połknąć; wielu bowiem walczy przeciwko mnie, o Najwyższy.
Mes ennemis voudraient tout le jour m’engloutir; car il y en a beaucoup qui me font la guerre, avec hauteur.
3 Ilekroć strach mnie ogarnia, ufam tobie.
Au jour où je craindrai, je me confierai en toi.
4 W Bogu będę wysławiać jego słowo; Bogu ufam i nie będę się bał tego, co człowiek może mi uczynić.
En Dieu, je louerai sa parole; en Dieu je me confie: je ne craindrai pas; que me fera la chair?
5 Przez cały dzień przekręcają moje słowa, przeciwko mnie kierują wszystkie swe zamysły, ku memu nieszczęściu.
Tout le jour ils tordent mes paroles; toutes leurs pensées sont contre moi en mal.
6 Zbierają się, ukrywają i śledzą moje kroki, czyhając na moją duszę.
Ils s’assemblent, ils se cachent, ils observent mes pas, car ils guettent mon âme.
7 Czy unikną [zemsty] za nieprawość? Boże, powal te narody w swoim gniewie.
Échapperont-ils par l’iniquité? Dans ta colère, ô Dieu, précipite les peuples!
8 Ty policzyłeś dni mojej tułaczki, zbierz [też] moje łzy do swego bukłaka; czyż nie są [spisane] w twojej księdze?
Tu comptes mes allées et mes venues; mets mes larmes dans tes vaisseaux; ne sont-elles pas dans ton livre?
9 Gdy zawołam, cofną się moi wrogowie; to wiem, bo Bóg jest ze mną.
Alors mes ennemis retourneront en arrière, au jour où je crierai; je sais cela, car Dieu est pour moi.
10 W Bogu będę wysławiać jego słowa, w PANU będę chwalić jego słowo.
En Dieu, je louerai sa parole; en l’Éternel, je louerai sa parole.
11 Bogu ufam, nie będę się bał tego, co mi może uczynić człowiek.
En Dieu je me confie: je ne craindrai pas; que me fera l’homme?
12 Tobie, Boże, śluby złożyłem, [dlatego też] tobie oddam chwałę.
Les vœux que je t’ai faits sont sur moi, ô Dieu! je te rendrai des louanges.
13 Ocaliłeś bowiem moją duszę od śmierci, a moje nogi od upadku, abym chodził przed Bogiem w światłości żyjących.
Car tu as délivré mon âme de la mort: [ne garderais-tu] pas mes pieds de broncher, pour que je marche devant Dieu dans la lumière des vivants?
