Psalmów 55

1 Przewodnikowi chóru, na Neginot. Pieśń pouczająca Dawida. Boże, nakłoń ucha ku mojej modlitwie i nie ukrywaj się przed moją prośbą.

Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot pieśń Dawidowa nauczająca. W uszy swe przyjmij, o Boże! modlitwę moję, a nie kryj się przed prośbą moją:

2 Posłuchaj uważnie i wysłuchaj mnie; uskarżam się w swej modlitwie i jęczę;

Posłuchaj mię z pilnością, a wysłuchaj mię; boć się uskarżam w modlitwie swej, i trwożę sobą:

3 Z powodu głosu wroga, z powodu ucisku niegodziwego; zwalają na mnie nieprawość i w gniewie sprzeciwiają mi się.

Dla głosu nieprzyjaciela, i dla uciśnienia od bezbożnika; albowiem mię zarzucają kłamstwem, a w popędliwości swej sprzeciwiają mi się.

4 Moje serce boleje we mnie i dopadł mnie strach przed śmiercią.

Serce moje boleje we mnie, a strachy śmierci przypadły na mię.

5 Przyszły na mnie bojaźń i drżenie i przejęła mnie trwoga.

Bojaźń ze drżeniem przyszła na mię, a okryła mię trwoga.

6 I powiedziałem: O, gdybym miał skrzydła jak gołębica, uleciałbym i odpoczął.

I rzekłem: Obym miał skrzydła jako gołębica, zaleciałbym, a odpocząłbym.

7 Oto bym uleciał daleko i zamieszkał na pustyni. (Sela)

Otobym daleko zaleciał, a mieszkałbym na puszczy. (Sela)

8 Pospieszyłbym, aby ujść [przed] wichrem i nawałnicą.

Pospieszyłbym, abym uszedł przed wiatrem gwałtownym, i przed wichrem.

9 Zniszcz, Panie, rozdziel ich język, bo widzę przemoc i niezgodę w mieście.

Zatrać ich, Panie! rozdziel język ich; bom widział bezprawie i rozruch w mieście.

10 Dniem i nocą krążą wokoło po jego murach, a wewnątrz niego zło i ucisk.

We dnie i w nocy otaczają ich po murach jego, a złość i przewrotność jest w pośrodku jego.

11 Wewnątrz niego [jest] niegodziwość, a z jego ulic nie znika oszustwo i podstęp.

Ciężkości są w pośrodku jego, a nie ustępuje z ulic jego chytrość i zdrada.

12 Bo [to] nie wróg mnie lżył, co mógłbym znieść; nie powstał przeciwko mnie ten, który mnie nienawidził – [wtedy] ukryłbym się przed nim;

Albowiem nie nieprzyjaciel jaki zelżył mię, inaczej zniósłbym to był; ani ten, który mię miał w nienawiści, powstał przeciwko mnie; bobym się wżdy był skrył przed nim;

13 Ale ty, człowiek równy mi, mój wódz i przyjaciel.

Ale ty, człowiecze mnie równy, wodzu mój, i znajomy mój.

14 Mile naradzaliśmy się ze sobą i razem chodziliśmy do domu Bożego.

Którzyśmy się z sobą mile w tajności naradzali, i do domu Bożego społecznie chadzali.

15 Niech śmierć ich zaskoczy, niech żywcem zstąpią do piekła, bo w ich domach i wśród nich [mieszka] zło. (Sheol h7585)

Oby ich śmierć z prędka załapiła, tak aby żywo zstąpili do piekła! albowiem złość jest w mieszkaniu ich, i w pośrodku ich. (Sheol h7585)

16 Ja zaś do Boga zawołam i PAN mnie wybawi.

Ale ja do Boga zawołam, a Pan mię wybawi.

17 Wieczorem, rano i w południe będę się modlić i głośno wołać, a on wysłucha mego głosu.

W wieczór i rano, i w południe modlić się, i z trzaskiem wołać będę, aż wysłucha głos mój.

18 Odkupił moją duszę, abym miał spokój od walki, jaką ze mną toczyli, bo wielu ich było przy mnie.

Odkupi duszę moję, abym był w pokoju od wojny przeciwko mnie; bo ich wiele było przy mnie.

19 Bóg wysłucha i będzie ich trapić ten, który trwa od wieków. (Sela) [Bo] nie poprawiają się i nie boją się Boga.

Wysłucha Bóg i utrapi ich, (jako ten, który siedzi od wieku. (Sela) przeto, że nie masz w nich poprawy, ani się Boga boją.

20 Podniósł rękę na tych, którzy utrzymywali z nim pokój; złamał swoje przymierze.

Wyciągnął ręce swoje na tych, którzy z nim mieli pokój, wzruszył przymierze swoje.

21 Gładsze niż masło były [słowa] jego ust, lecz wrogość [miał] w sercu; miększe niż oliwa jego słowa, ale były jak obnażone miecze.

Gładsze niż masło były słowa ust jego, ale walka w sercu jego: a mię kciejsze słowa jego niż olej, wszakże były jako miecze dobyte:

22 Przerzuć swój ciężar na PANA, a on cię podtrzyma; nie dopuści nigdy, by miał się zachwiać sprawiedliwy.

Wrzuć na Pana brzemię twoje, a on cię opatrzy, i nie dopuści, aby się na wieki zachwiać miał sprawiedliwy.

23 Ale ty, Boże, wtrącisz ich w dół zatracenia; ludzie krwawi i podstępni nie dożyją połowy swoich dni; ja zaś zaufam tobie.

Ale ich ty, o Boże! wepchniesz w dół zginienia; mężowie krwawi i zdradliwi nie dojdą do połowy dni swoich; ale ja w tobie nadzieję mieć będę.