Psalmów 50
1 Psalm Asafa. Bóg nad bogami, PAN, przemówił i wezwał ziemię od wschodu słońca aż do jego zachodu.
Žalm Azafovi. Bůh silný, Bůh Hospodin mluvil, a přivolal zemi od východu slunce i od západu jeho.
2 Z Syjonu, doskonałego piękna, zajaśniał Bóg.
Z Siona v dokonalé kráse Bůh zastkvěl se.
3 Nasz Bóg przyjdzie i nie będzie milczał; ogień będzie trawił przed nim, a wokół niego powstanie potężna burza.
Béřeť se Bůh náš, a nebude mlčeti; oheň před ním vše zžírati bude, a vůkol něho vichřice náramná.
4 Wezwie z góry niebiosa i ziemię, aby sądzić swój lud:
Zavolal nebes s hůry i země, aby soudil lid svůj, řka:
5 Zgromadźcie mi moich świętych, którzy zawarli ze mną przymierze przez ofiarę.
Shromažďte mi svaté mé, kteříž smlouvu se mnou učinili při obětech.
6 Wtedy niebiosa ogłoszą jego sprawiedliwość, bo sam Bóg [jest] sędzią. (Sela)
I budou vypravovati nebesa spravedlnost jeho; nebo sám Bůh soudce jest. (Sélah)
7 Słuchaj, mój ludu, a będę mówił; słuchaj, Izraelu, a będę świadczył przeciw tobie: Ja [jestem] Bogiem, twoim Bogiem.
Slyš, lide můj, a buduť mluviti, Izraeli, a buduť tebou osvědčovati. Já zajisté Bůh, Bůh tvůj jsem.
8 Nie będę cię ganił za twoje ofiary ani za twoje całopalenia, które są zawsze przede mną.
Nechci tě obviňovati z příčiny obětí tvých, ani zápalů tvých, že by vždycky přede mnou nebyli.
9 Nie przyjmę cielca z twojego domu ani kozłów z twoich zagród.
Nevezmuť z domu tvého volka, ani z chlévů tvých kozlů.
10 Do mnie bowiem należy wszelkie zwierzę leśne i tysiące bydła na górach.
Nebo má jest všecka zvěř lesní, i hovada na tisíci horách.
11 Znam wszelkie ptactwo górskie i moje są zwierzęta polne.
Já znám všecko ptactvo po horách, a zvěř polní před sebou mám.
12 Gdybym był głodny, nie mówiłbym ci o tym, bo mój [jest] świat i wszystko, co go napełnia.
Zlačním-li, nic tobě o to nedím; nebo můj jest okršlek zemský i plnost jeho.
13 Czyż będę jadł mięso wołów albo pił krew kozłów?
Zdaliž jídám maso z volů, a pijím krev kozlovou?
14 Ofiaruj Bogu dziękczynienie i spełnij swoje śluby wobec Najwyższego;
Obětuj Bohu obět chvály, a plň Nejvyššímu své sliby;
15 I wzywaj mnie w dniu utrapienia; wtedy cię wybawię, a [ty] mnie uwielbisz.
A vzývej mne v den ssoužení, vytrhnu tě, a ty mne budeš slaviti.
16 Lecz do niegodziwego Bóg mówi: Po co ogłaszasz moje prawa i masz na ustach moje przymierze;
Sic jinak bezbožníku praví Bůh: Což tobě do toho, že ty vypravuješ ustanovení má, a béřeš smlouvu mou v ústa svá,
17 Skoro nienawidzisz karności i rzucasz za siebie moje słowa?
Poněvadž jsi vzal v nenávist kázeň, a zavrhl jsi za sebe slova má.
18 Gdy widzisz złodzieja, pochwalasz go, i zadajesz się z cudzołożnikami.
Vidíš-li zloděje, hned s ním běžíš, a s cizoložníky díl svůj máš.
19 Pozwalasz swym ustom źle mówić, a twój język knuje podstępy.
Ústa svá pouštíš ke zlému, a jazyk tvůj skládá lest.
20 Siedzisz i mówisz przeciwko twemu bratu, obmawiasz syna swej matki.
Usazuješ se, a mluvíš proti bratru svému, a na syna matky své lehkost uvodíš.
21 To czyniłeś, a ja milczałem; sądziłeś, że jestem do ciebie podobny, [ale] będę cię napominał i postawię ci to przed oczy.
To jsi činil, a já mlčel jsem. Měl-liž jsi ty se domnívati, že já tobě podobný budu? Nýbrž trestati tě budu, a představímť to před oči tvé.
22 Zrozumcie to teraz wy, którzy zapominacie o Bogu, bym [was] nie rozszarpał, a nie byłoby [nikogo], kto [by] was ocalił.
Srozumějtež tomu již aspoň vy, kteříž se zapomínáte na Boha, abych snad nepochytil, a nebyl by, kdo by vytrhl.
23 Kto [mi] ofiaruje chwałę, ten oddaje mi cześć; a temu, kto chodzi [prostą] drogą, ukażę Boże zbawienie.
Kdož obětuje obět chvály, tenť mne uctí, a tomu, kdož napravuje cestu svou, ukáži spasení Boží.
