Psalmów 49
1 Przewodnikowi chóru. Psalm dla synów Korego. Słuchajcie tego wszystkie narody, nadstawcie ucha wszyscy mieszkańcy świata.
Al maestro de coro. De los hijos de Coré. Salmo. Oíd esto, naciones todas, escuchad, moradores todos del orbe,
2 Zarówno wy, prości, jak i wy, możni; zarówno bogaty, jak i ubogi.
así plebeyos como nobles, ricos tanto como pobres.
3 Moje usta wypowiedzą mądrość, a rozmyślaniem mego serca [będzie] roztropność.
Mi boca proferirá sabiduría, y la meditación de mi corazón, inteligencia.
4 Nakłonię ucha ku przypowieści, przy harfie rozwiążę moją zagadkę.
Inclinaré mi oído a la parábola, y al son de la cítara propondré mi enigma.
5 Dlaczego mam się bać w dniach niedoli, [gdy] otacza mnie nieprawość tych, którzy mnie depczą?
¿Por qué he de temer yo en los días malos, cuando me rodea la malicia de los que me asechan,
6 Ci, którzy ufają swym bogactwom i chlubią się swym wielkim dostatkiem;
los que confían en sus recursos y se glorían de la abundancia de sus riquezas?
7 Nikt [z nich] w żaden sposób nie odkupi swego brata ani nie może dać Bogu [za niego] okupu;
Pues nadie podrá librarse a sí mismo, ni dar a Dios un precio por su redención
8 (Kosztowny bowiem jest okup za ich dusze i nigdy się nie zdarzy);
—demasiado caro es el rescate de la vida— ni logrará nunca seguir viviendo por siempre
9 Aby żył na wieki i nie doznał zniszczenia.
sin ver la muerte.
10 Każdy bowiem widzi, że mądrzy umierają, tak samo jak ginie głupiec i prostak, i zostawiają obcym swoje bogactwa.
Pues verá que los sabios mueren, e igualmente perecen el insensato y el necio, dejando sus riquezas a extraños.
11 Myślą, [że] ich domy [są] wieczne, a ich mieszkania [będą trwać] z pokolenia na pokolenie; nazywają ziemie swymi imionami.
Los sepulcros son sus mansiones para siempre, sus moradas de generación en generación, por más que hayan dado a las tierras sus nombres.
12 Lecz człowiek, choć otoczony czcią, nie przetrwa; podobny jest do bydląt, które giną.
Porque el hombre no permanece en su opulencia; desaparece como los brutos.
13 Ich droga jest ich głupstwem, mimo to ich potomkowie pochwalają ich mowę. (Sela)
Tal es la senda de los que estultamente confían, y tal el fin de los que se glorían de su suerte.
14 Jak owce będą złożeni w grobie, śmierć ich pożre; prawi będą nad nimi panować o poranku, ich postać zostanie zniszczona w grobie, gdy opuszczą swoje mieszkanie. (Sheol h7585)
Como ovejas son echados al sepulcro; su pastor es la muerte, y a la mañana los justos dominarán sobre ellos. Pronto su figura se volverá un desecho, y el sepulcro será su casa. (Sheol h7585)
Pero mi vida Dios la librará de la tumba, porque Él me tomará consigo. (Sheol h7585)
16 Nie bój się, gdy się ktoś wzbogaci, gdy się rozmnoży sława jego domu;
No temas si alguno se enriquece, si aumenta la opulencia de su casa;
17 Bo gdy umrze, niczego [ze sobą] nie weźmie i nie pójdzie za nim jego sława.
porque al morir nada se llevará consigo, ni baja con él su fausto.
18 Chociaż za życia swej duszy pochlebiał i chwalono go, gdy dobrze się urządził;
Aunque él mientras vivía se jactase, congratulándose de pasarlo bien,
19 Pójdzie jednak do grona swych ojców; nigdy nie ujrzą światła.
bajará a reunirse con sus padres, y no verá jamás la luz.
20 Człowiek, który jest otoczony czcią, a nie rozumie [tego], podobny jest do bydląt, które giną.
Pero el hombre en auge no comprende; desaparece como los brutos.
