Psalmów 44
1 Przewodnikowi chóru. Psalm pouczający dla synów Korego. Boże, słyszeliśmy na własne uszy, nasi ojcowie opowiadali nam o tym, czego dokonałeś za ich dni, w czasach dawnych.
In finem, Filiis Core ad intellectum.
2 Ty własną ręką wypędziłeś pogan, a ich osadziłeś; wyniszczyłeś narody, a ich rozprzestrzeniłeś.
Deus auribus nostris audivimus: patres nostri annunciaverunt nobis. Opus, quod operatus es in diebus eorum: et in diebus antiquis.
3 Nie zdobyli bowiem ziemi swym mieczem ani ich nie wybawiło własne ramię, lecz twoja prawica i twoje ramię, i światło twego oblicza, bo upodobałeś ich sobie.
Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos: afflixisti populos, et expulisti eos:
4 Ty jesteś moim Królem, o Boże; daj wybawienie Jakubowi.
Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos: Sed dextera tua, et brachium tuum, et illuminatio vultus tui: quoniam complacuisti in eis.
5 Dzięki tobie pokonamy naszych wrogów, w twoje imię zdepczemy naszych przeciwników.
Tu es ipse rex meus et Deus meus: qui mandas salutes Iacob.
6 Nie zaufam bowiem mojemu łukowi i nie wybawi mnie mój miecz;
In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.
7 Lecz ty nas wybawiłeś od naszych wrogów i zawstydziłeś tych, którzy nas nienawidzą.
Non enim in arcu meo sperabo: et gladius meus non salvabit me.
8 Każdego dnia chlubimy się Bogiem, a twoje imię będziemy sławić na wieki. (Sela)
Salvasti enim nos de affligentibus nos: et odientes nos confudisti.
9 [Teraz] jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz z naszymi wojskami.
In Deo laudabimur tota die: et in nomine tuo confitebimur in sæculum.
10 Sprawiłeś, że cofnęliśmy się przed wrogiem, a ci, którzy nas nienawidzą, złupili nas.
Nunc autem repulisti et confudisti nos: et non egredieris Deus in virtutibus nostris.
11 Wydałeś nas na rzeź jak owce i rozproszyłeś nas wśród pogan.
Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros: et qui oderunt nos, diripiebant sibi.
12 Sprzedałeś swój lud za bezcen i nie zyskałeś na jego sprzedaży.
Dedisti nos tamquam oves escarum: et in Gentibus dispersisti nos.
13 Wystawiłeś nas na wzgardę naszym sąsiadom, na szyderstwo i pośmiewisko tym, którzy nas otaczają.
Vendidisti populum tuum sine pretio: et non fuit multitudo in commutationibus eorum.
14 Uczyniłeś nas tematem przysłowia wśród pogan, tak że narody kiwają głowami nad nami.
Posuisti nos opprobrium vicinis nostris, subsannationem et derisum his, qui sunt in circuitu nostro.
15 Mój wstyd wciąż jest przede mną, a hańba mi twarz okrywa;
Posuisti nos in similitudinem Gentibus: commotionem capitis in populis.
16 Na głos tego, który gardzi i bluźni, z powodu wroga i mściciela.
Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meæ cooperuit me,
17 To wszystko nas spotkało, a [jednak] nie zapomnieliśmy o tobie ani nie naruszyliśmy twojego przymierza.
a voce exprobrantis, et obloquentis: a facie inimici, et persequentis.
18 Nasze serce się nie odwróciło ani nasze kroki nie zboczyły z twej ścieżki;
Hæc omnia venerunt super nos, nec obliti sumus te: et inique non egimus in testamento tuo.
19 Chociaż powaliłeś nas w miejscu smoków i okryłeś nas cieniem śmierci.
Et non recessit retro cor nostrum: et declinasti semitas nostras a via tua:
20 Gdybyśmy zapomnieli imienia naszego Boga i wyciągnęli ręce do obcego boga;
Quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis.
21 Czyż Bóg by się o tym nie dowiedział? Przecież on zna tajniki serca.
Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum:
22 Lecz z powodu ciebie przez cały dzień nas zabijają, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź.
Nonne Deus requiret ista? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die: æstimati sumus sicut oves occisionis.
23 Ocknij się; czemu śpisz, Panie? Obudź się, nie odrzucaj nas na wieki.
Exurge, quare obdormis Domine? exurge, et ne repellas in finem.
24 Czemu ukrywasz swoje oblicze i zapominasz o naszym utrapieniu i ucisku?
Quare faciem tuam avertis, oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ?
25 Nasza dusza bowiem pogrążyła się w prochu, nasz brzuch przylgnął do ziemi.
Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra: conglutinatus est in terra venter noster.
26 Powstań nam na pomoc, odkup nas ze względu na twoje miłosierdzie.
Exurge Domine, adiuva nos: et redime nos propter nomen tuum.
