Psalmów 39

1 Przewodnikowi chóru, Jedutunowi. Psalm Dawida. Powiedziałem: Będę strzegł moich dróg, abym nie zgrzeszył językiem; nałożę na usta wędzidło, dopóki niegodziwy [będzie] przede mną.

NGAI inda: I pan kanai ong al ai kan, pwe i ender wia dip ki lo i. I pan sali pena au ai arain en me sapung o mi re i.

2 Zaniemówiłem oniemiały, zamilkłem [nawet] w dobrej [sprawie], lecz moja boleść się wzmagała.

I kadukiedier ai lokaia o nenenlar o solar inda duen peren, a ai kalokolok lalaudalar.

3 Rozgorzało we mnie serce; gdy rozmyślałem, zapłonął ogień, a [wtedy] mój język tak przemówił:

Mongiong i karakaradar nan kapedi, o ma i pan tamanda mepukat, a rasong kisiniai lulada; i ap lokaia kida lo i.

4 PANIE, daj mi poznać mój kres i miarę moich dni, abym wiedział, jak jestem słaby.

Maing, kotin padaki ong ia, me maur i pan imwisokela, o imwi pan ai ran akan, me i pan samoer.

5 Oto wymierzyłeś moje dni na szerokość dłoni, a mój wiek jest niczym przed tobą; zaprawdę każdy człowiek, nawet najlepszy, jest całkowitą marnością. (Sela)

Mangi, ai ran akan dueta tälap en pa en aramas re omui; o maur i likamata sota meakot mo’mui. Melel aramas, me kin keleki pein i, kin dueta adiniai. (Sela)

6 Doprawdy człowiek przemija jak cień; doprawdy na próżno się kłopocze; gromadzi, a nie wie, kto to zabierze.

Re kin alialu sili rasong mota, o re kin katoutouki pein irail dodok mal. Re kin nanak pena ap sasa, is me pan naineki.

7 A teraz czego mam oczekiwać, Panie? W tobie jest moja nadzieja.

Ari Maing, is me i en auiaui? I kaporoporeki komui.

8 Uwolnij mnie od wszystkich moich występków, nie wystawiaj mnie na pośmiewisko głupca.

Dore ia la sang dip ai karos, o kom der mueid ong, me pweipwei kan en kaurur kin ia.

9 Zamilkłem i nie otworzyłem moich ust, bo ty [to] sprawiłeś.

I pan nenenla o sota sar pasang au ai, pwe kom kotin wiadar.

10 Oddal ode mnie twoje karanie, bo ginę od uderzeń twojej ręki.

Kotin katukiedi omui kaloke ia; pwe ngai dupok kilar ai kalokolok pan lim omui.

11 Gdy karą chłoszczesz człowieka za nieprawość, [to] jak mól niszczysz jego piękno; doprawdy marnością jest każdy człowiek. (Sela)

Ma kom pan kaloke amen pweki dip a, mom a kaselel ap pan suedala likamada man en mot kangala. O meid mal aramas karos! (Sela)

12 Wysłuchaj mojej modlitwy, PANIE, i nakłoń ucha na moje wołanie; nie bądź głuchy na moje łzy, bo jestem gościem u ciebie [i] przychodniem, jak wszyscy moi ojcowie.

Maing kom kotin ereki ai kapakap, o mangi ai likwir, o der sapaimokid ni ai sangesang, pwe ngai sapwilim omui men kairu o pweledan omui wei men dueta sam ai kan karos.

13 Oszczędzaj mnie, abym się wzmacniał, zanim odejdę i już mnie nie będzie.

Kom kotin muei sang ia, pwe i en kelailada, mon ai pan kokowei o solar mia.