Psalmów 39

1 Przewodnikowi chóru, Jedutunowi. Psalm Dawida. Powiedziałem: Będę strzegł moich dróg, abym nie zgrzeszył językiem; nałożę na usta wędzidło, dopóki niegodziwy [będzie] przede mną.

For the Chief Musician. For Jeduthun. A Psalm by David. I said, “I will watch my ways, so that I don’t sin with my tongue. I will keep my mouth with a bridle while the wicked is before me.”

2 Zaniemówiłem oniemiały, zamilkłem [nawet] w dobrej [sprawie], lecz moja boleść się wzmagała.

I was mute with silence. I held my peace, even from good. My sorrow was stirred.

3 Rozgorzało we mnie serce; gdy rozmyślałem, zapłonął ogień, a [wtedy] mój język tak przemówił:

My heart was hot within me. While I meditated, the fire burnt. I spoke with my tongue:

4 PANIE, daj mi poznać mój kres i miarę moich dni, abym wiedział, jak jestem słaby.

“LORD, show me my end, what is the measure of my days. Let me know how frail I am.

5 Oto wymierzyłeś moje dni na szerokość dłoni, a mój wiek jest niczym przed tobą; zaprawdę każdy człowiek, nawet najlepszy, jest całkowitą marnością. (Sela)

Behold, you have made my days hand widths. My lifetime is as nothing before you. Surely every man stands as a breath.” (Selah)

6 Doprawdy człowiek przemija jak cień; doprawdy na próżno się kłopocze; gromadzi, a nie wie, kto to zabierze.

“Surely every man walks like a shadow. Surely they busy themselves in vain. He heaps up, and doesn’t know who shall gather.

7 A teraz czego mam oczekiwać, Panie? W tobie jest moja nadzieja.

Now, Lord, what do I wait for? My hope is in you.

8 Uwolnij mnie od wszystkich moich występków, nie wystawiaj mnie na pośmiewisko głupca.

Deliver me from all my transgressions. Don’t make me the reproach of the foolish.

9 Zamilkłem i nie otworzyłem moich ust, bo ty [to] sprawiłeś.

I was mute. I didn’t open my mouth, because you did it.

10 Oddal ode mnie twoje karanie, bo ginę od uderzeń twojej ręki.

Remove your scourge away from me. I am overcome by the blow of your hand.

11 Gdy karą chłoszczesz człowieka za nieprawość, [to] jak mól niszczysz jego piękno; doprawdy marnością jest każdy człowiek. (Sela)

When you rebuke and correct man for iniquity, you consume his wealth like a moth. Surely every man is but a breath.” (Selah)

12 Wysłuchaj mojej modlitwy, PANIE, i nakłoń ucha na moje wołanie; nie bądź głuchy na moje łzy, bo jestem gościem u ciebie [i] przychodniem, jak wszyscy moi ojcowie.

“Hear my prayer, LORD, and give ear to my cry. Don’t be silent at my tears. For I am a stranger with you, a foreigner, as all my fathers were.

13 Oszczędzaj mnie, abym się wzmacniał, zanim odejdę i już mnie nie będzie.

Oh spare me, that I may recover strength, before I go away and exist no more.”