Psalmów 22
1 Przewodnikowi chóru, na Ajjelet haszahar. Psalm Dawida. Boże mój, Boże mój, czemu mnie opuściłeś? [Czemu] jesteś [tak] daleki od wybawienia mnie, od słów mego jęku?
In finem, pro susceptione matutina. Psalmus David. [Deus, Deus meus, respice in me: quare me dereliquisti? longe a salute mea verba delictorum meorum.
2 Boże mój, wołam we dnie, a nie odzywasz się do mnie; w nocy, a nie mogę się uspokoić.
Deus meus, clamabo per diem, et non exaudies; et nocte, et non ad insipientiam mihi.
3 Ale ty jesteś Święty, mieszkający wśród chwały Izraela.
Tu autem in sancto habitas, laus Israël.
4 Tobie ufali nasi ojcowie, ufali i wyzwoliłeś ich.
In te speraverunt patres nostri; speraverunt, et liberasti eos.
5 Do ciebie wołali i zostali wybawieni, tobie ufali i się nie zawiedli.
Ad te clamaverunt, et salvi facti sunt; in te speraverunt, et non sunt confusi.
6 Ja zaś jestem robakiem, a nie człowiekiem, pośmiewiskiem ludzi i wzgardą ludu.
Ego autem sum vermis, et non homo; opprobrium hominum, et abjectio plebis.
7 Wszyscy, którzy mnie widzą, szydzą ze mnie, wykrzywiają usta, potrząsają głową, [mówiąc]:
Omnes videntes me deriserunt me; locuti sunt labiis, et moverunt caput.
8 Zaufał PANU, niech go wyzwoli; niech go ocali, skoro go kocha.
Speravit in Domino, eripiat eum: salvum faciat eum, quoniam vult eum.
9 Ale to ty mnie wydobyłeś z łona, napełniłeś mnie ufnością jeszcze u piersi mojej matki.
Quoniam tu es qui extraxisti me de ventre, spes mea ab uberibus matris meæ.
10 Na ciebie byłem zdany od narodzenia, od łona matki ty jesteś moim Bogiem.
In te projectus sum ex utero; de ventre matris meæ Deus meus es tu:
11 Nie oddalaj się ode mnie, bo utrapienie bliskie, a nie ma nikogo, kto by [mnie] wspomógł.
ne discesseris a me, quoniam tribulatio proxima est, quoniam non est qui adjuvet.
12 Otoczyło mnie mnóstwo cielców, osaczyły mnie byki Baszanu.
Circumdederunt me vituli multi; tauri pingues obsederunt me.
13 Rozwarły na mnie swe paszcze jak lew drapieżny i ryczący.
Aperuerunt super me os suum, sicut leo rapiens et rugiens.
14 Rozpłynąłem się jak woda i rozłączyły się wszystkie moje kości; moje serce stało się jak wosk, roztopiło się w moim wnętrzu.
Sicut aqua effusus sum, et dispersa sunt omnia ossa mea: factum est cor meum tamquam cera liquescens in medio ventris mei.
15 Moja siła wyschła jak skorupa, a mój język przylgnął do podniebienia; położyłeś mnie w prochu śmierci.
Aruit tamquam testa virtus mea, et lingua mea adhæsit faucibus meis: et in pulverem mortis deduxisti me.
16 Psy bowiem mnie osaczyły, obległa mnie zgraja złoczyńców; przebili moje ręce i nogi.
Quoniam circumdederunt me canes multi; concilium malignantium obsedit me. Foderunt manus meas et pedes meos;
17 Mogę policzyć wszystkie moje kości; a oni patrzą na mnie, przypatrują się.
dinumeraverunt omnia ossa mea. Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me.
18 Dzielą między siebie moje szaty i o moją tunikę rzucają losy.
Diviserunt sibi vestimenta mea, et super vestem meam miserunt sortem.
19 Ale ty, PANIE, nie oddalaj się; mocy moja, spiesz mi na ratunek.
Tu autem, Domine, ne elongaveris auxilium tuum a me; ad defensionem meam conspice.
20 Ocal od miecza moją duszę, od mocy psów cenną [duszę] moją.
Erue a framea, Deus, animam meam, et de manu canis unicam meam.
21 Wybaw mnie z lwiej paszczy, [bo] i od rogów jednorożców mnie ocaliłeś.
Salva me ex ore leonis, et a cornibus unicornium humilitatem meam.
22 Będę głosił twoje imię moim braciom, będę cię chwalił pośród zgromadzenia.
Narrabo nomen tuum fratribus meis; in medio ecclesiæ laudabo te.
23 Chwalcie PANA, wy, którzy się go boicie; wysławiajcie go, całe potomstwo Jakuba; bójcie się go, wszyscy potomkowie Izraela.
Qui timetis Dominum, laudate eum; universum semen Jacob, glorificate eum.
24 Bo nie wzgardził ani się nie brzydził utrapieniem ubogiego, ani nie ukrył przed nim swego oblicza, lecz gdy [ten] do niego wołał, wysłuchał go.
Timeat eum omne semen Israël, quoniam non sprevit, neque despexit deprecationem pauperis, nec avertit faciem suam a me: et cum clamarem ad eum, exaudivit me.
25 Od ciebie [pochodzi] moja chwała w wielkim zgromadzeniu; wypełnię swoje śluby wobec tych, którzy się ciebie boją.
Apud te laus mea in ecclesia magna; vota mea reddam in conspectu timentium eum.
26 Ubodzy będą jeść i nasycą się, chwalić PANA będą ci, którzy go szukają; wasze serce będzie żyć na wieki.
Edent pauperes, et saturabuntur, et laudabunt Dominum qui requirunt eum: vivent corda eorum in sæculum sæculi.
27 Przypomną sobie i nawrócą się do PANA wszystkie krańce ziemi i oddadzą pokłon przed twoim obliczem wszystkie rodziny narodów.
Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terræ; et adorabunt in conspectu ejus universæ familiæ gentium:
28 Do PANA bowiem należy królestwo i on panuje nad narodami.
quoniam Domini est regnum, et ipse dominabitur gentium.
29 Wszyscy bogaci ziemi będą jeść i oddawać mu pokłon, upadną przed jego obliczem wszyscy, którzy zstępują w proch, którzy nie mogą swej duszy zachować przy życiu.
Manducaverunt et adoraverunt omnes pingues terræ; in conspectu ejus cadent omnes qui descendunt in terram.
30 Potomstwo będzie mu służyć i będzie poczytane Panu za pokolenie.
Et anima mea illi vivet; et semen meum serviet ipsi.
31 Przyjdą i ludowi, który się narodzi, opowiedzą jego sprawiedliwość – że on tak uczynił.
Annuntiabitur Domino generatio ventura; et annuntiabunt cæli justitiam ejus populo qui nascetur, quem fecit Dominus.]
