Psalmów 2

1 Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?

2 Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB'be ve meshettiği krala karşı.

3 Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

“Koparalım onların kayışlarını” diyorlar, “Atalım üzerimizden bağlarını.”

4 Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.

5 Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor

6 Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

Ve, “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon'a oturttum” diyor.

7 Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

RAB'bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, “Sen benim oğlumsun” dedi, “Bugün ben sana baba oldum.

8 Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

9 Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.”

10 Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!

11 Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

RAB'be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.

12 Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.

Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O'na sığınanlara!