Psalmów 2

1 Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

Ndudzi dzinoitireiko bope? Uye vanhu vanofungireiko zvisina maturo?

2 Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

Madzimambo enyika azvigadzirira uye vabati vanoungana pamwe chete kuti vazorwa naJehovha, uye kuti vazorwisa Muzodziwa Wake.

3 Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

Vanoti, “Ngatidamburei ngetani dzavo, tigorasa mabote avo.”

4 Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

Iye agere pachigaro choushe chokudenga anoseka; Ishe anovadadira.

5 Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

Ipapo anovatuka mukutsamwa kwake uye anovavhundutsa muhasha dzake, achiti,

6 Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

“Ndakagadza Mambo wangu paZioni, gomo rangu dzvene.”

7 Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

Ndichaparidza chirevo chaJehovha, ndichiti: Iye akati kwandiri, “Ndiwe Mwanakomana wangu; nhasi ndava Baba vako.

8 Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

Kumbira kwandiri, uye ndichaita kuti ndudzi dzive nhaka yako, migumo yenyika ive yako.

9 Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

Uchavatonga netsvimbo yesimbi; uchavaputsa kuita zvimedu zvimedu sehari.”

10 Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

Naizvozvo, imi madzimambo, ngwarai; munyeverwe, imi vabati venyika.

11 Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

Shumirai Jehovha nokutya, uye mufare nokudedera.

12 Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.

Tsvodai Mwanakomana, kuti arege kutsamwa mukazoparadzwa munzira yenyu, nokuti hasha dzake dzingakurumidza kumuka. Vakaropafadzwa vose vanovanda maari.