Psalmów 2

1 Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

Псалом Давида. Зачем мятутся народы, и племена замышляют тщетное?

2 Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

Восстают цари земли, и князья совещаются вместе против Господа и против Помазанника Его.

3 Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

“Расторгнем узы их, и свергнем с себя оковы их”.

4 Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

Живущий на небесах посмеется, Господь поругается им.

5 Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

Тогда скажет им во гневе Своем и яростью Своею приведет их в смятение:

6 Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

“Я помазал Царя Моего над Сионом, святою горою Моею;

7 Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

возвещу определение: Господь сказал Мне: Ты Сын Мой; Я ныне родил Тебя;

8 Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

проси у Меня, и дам народы в наследие Тебе и пределы земли во владение Тебе;

9 Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

Ты поразишь их жезлом железным; сокрушишь их, как сосуд горшечника”.

10 Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

Итак вразумитесь, цари; научитесь, судьи земли!

11 Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

Служите Господу со страхом и радуйтесь с трепетом.

12 Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.

Почтите Сына, чтобы Он не прогневался, и чтобы вам не погибнуть в пути вашем, ибо гнев Его возгорится вскоре. Блаженны все, уповающие на Него.