Psalmów 2

1 Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

Ino ty fidabasida’ o kilakila ondatio, naho ty fikililia’ ondatio raha tsy vente’e.

2 Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

Mijohañe o mpanjaka’ ty tane toio, naho mitrao-kinia o mpifeheo hiatreatre am’ Iehovà naho i Noriza’ey, manao ty hoe:

3 Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

Antao handrafadrafatse o talirandra’ iareoo, le hahimpan-tika o rohi’ iareoo.

4 Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

Miankahake i mpiambesatse an-dindiñey; mitsikìke iareo t’i Talè.

5 Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

Fa ho trevohe’e an-keloke, vaho hampinevenevere’e am-pifombo’e:

6 Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

Toe izaho ty nañoriñe ty Mpanjakako e Tsiône ao amy vohiko miavakey.

7 Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

Sokireko ho lily: hoe t’Iehovà amako: Anako irehe, anindroany ty nampiareñako azo.

8 Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

Mihalalia amako le hampandovaeko Azo o fifeheañeo, naho ho fanaña’o o olon-taneo.

9 Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

Ho pozahe’o am-bodam-by; Hampijeñajeñahe’e hoe siniharam-panao valàñe-tane.

10 Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

Aa le mahihira ry mpanjakao; Mimetea oke ry mpizaka’ ty tane toio.

11 Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

Toroño am-pañeveñañe t’Iehovà, vaho mirebeha am-pineveneverañe;

12 Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.

Ondroho i Anakey tsy mone hiviñera’e, vaho hihomak’ an-dalañe ey nahareo; fa mete hisolebatse aniany ty fifombo’e. Hene haha ze mitsolok’ ama’e.