Psalmów 2

1 Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

Miért dühösködnek a pogányok, és gondolnak hiábavalóságot a népek?

2 Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

A föld királyai felkerekednek és a fejedelmek együtt tanácskoznak az Úr ellen és az ő felkentje ellen:

3 Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

Szaggassuk le az ő bilincseiket, és dobjuk le magunkról köteleiket!

4 Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

Az egekben lakozó neveti, az Úr megcsúfolja őket.

5 Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

Majd szól nékik haragjában, és megrettenti őket gerjedelmében:

6 Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

Én kentem ám fel az én királyomat a Sionon, az én szent hegyemen!

7 Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

Törvényül hirdetem: Az Úr mondá nékem: Én fiam vagy te; én ma nemzettelek téged.

8 Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

Kérjed tőlem és odaadom néked a pogányokat örökségül, és birtokodul a föld határait.

9 Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

Összetöröd őket vasvesszővel: széjjelzúzod őket, mint cserépedényt.

10 Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

Azért, királyok, legyetek eszesek, és okuljatok földnek bírái!

11 Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

Szolgáljátok az Urat félelemmel, és örüljetek reszketéssel.

12 Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.

Csókoljátok a Fiút, hogy meg ne haragudjék és el ne veszszetek az úton, mert hamar felgerjed az ő haragja. Boldogok mindazok, a kik ő benne bíznak!