Psalmów 2

1 Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

Miért csődültek a népek, és gondolnak hiábavalót a nemzetek,

2 Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

összeállanak a föld királyai, és együtt tanakodnak a fejedelmek az Örökkévaló és az ő fölkentje ellen?

3 Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

Szakítsuk szét kötelékeiket, s vessük le magunkról bilincseiket!

4 Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

Az égben trónoló nevet, az Úr gúnyolódik rajtuk,

5 Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

akkor beszél hozzájuk haragjában és hevében megrettenti őket:

6 Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

Hisz én iktattam be királyomat Cziónon, az én szent hegyemen. –

7 Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

Hadd adok hírt törvényről! Az Örökkévaló szólt hozzám: fiam vagy, én ma szülőd lettem.

8 Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

Kérj tőlem, s majd adok nemzeteket birtokodul s tulajdonodul a földnek végeit;

9 Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

majd megtöröd őket vaspálczával, mint a fazekasedényt szétzúzod őket!

10 Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

Most tehát királyok, térjetek észre, okuljatok, földnek birái;

11 Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

szolgáljátok az Örökkévalót félelemben és ujjongjatok remegés közt.

12 Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.

Hódoljatok a fiúnak, nehogy haragudjék s elvesznétek az úton; mert kevés híján felgyúl a haragja. Boldogok mind, kik benne keresnek menedéket!