Psalmów 2

1 Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

למה רגשו גוים ולאמים יהגו ריק׃

2 Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

יתיצבו מלכי ארץ ורוזנים נוסדו יחד על יהוה ועל משיחו׃

3 Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

ננתקה את מוסרותימו ונשליכה ממנו עבתימו׃

4 Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

יושב בשמים ישחק אדני ילעג למו׃

5 Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

אז ידבר אלימו באפו ובחרונו יבהלמו׃

6 Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

ואני נסכתי מלכי על ציון הר קדשי׃

7 Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

אספרה אל חק יהוה אמר אלי בני אתה אני היום ילדתיך׃

8 Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

שאל ממני ואתנה גוים נחלתך ואחזתך אפסי ארץ׃

9 Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

תרעם בשבט ברזל ככלי יוצר תנפצם׃

10 Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

ועתה מלכים השכילו הוסרו שפטי ארץ׃

11 Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

עבדו את יהוה ביראה וגילו ברעדה׃

12 Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.

נשקו בר פן יאנף ותאבדו דרך כי יבער כמעט אפו אשרי כל חוסי בו׃