Psalmów 2
1 Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?
Warum toben die Nationen und sinnen Eitles die Völkerschaften?
2 Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:
Es treten auf [O. Warum treten auf usw.] die Könige der Erde, und die Fürsten ratschlagen miteinander wider Jehova und wider seinen Gesalbten:
3 Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.
"Lasset uns zerreißen ihre Bande, und von uns werfen ihre Seile!"
4 Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.
Der im Himmel thront, [O. wohnt] lacht, der Herr spottet [O. wird lachen wird spotten] ihrer.
5 Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:
Dann wird er zu ihnen reden in seinem Zorn, und in seiner Zornglut wird er sie schrecken.
6 Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.
"Habe doch ich meinen König gesalbt [O. eingesetzt] auf Zion, meinem heiligen Berge!"
7 Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.
Vom Beschluß will ich erzählen: Jehova hat zu mir gesprochen: Du bist mein Sohn, heute habe ich dich gezeugt.
8 Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.
Fordere von mir, und ich will dir zum Erbteil geben die Nationen, und zum Besitztum die Enden der Erde.
9 Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.
Mit eisernem Scepter [O. eisener Zuchtrute] wirst du sie zerschmettern, wie ein Töpfergefäß sie zerschmeißen.
10 Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!
Und nun, ihr Könige, seid verständig, lasset euch zurechtweisen, ihr Richter der Erde!
11 Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.
Dienet Jehova mit Furcht, und freuet euch [Eig. frohlocket] mit Zittern!
12 Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.
Küsset den Sohn, daß er nicht zürne, und ihr umkommet auf dem Wege, wenn nur ein wenig entbrennt [O. denn gar bald möchte entbrennen] sein Zorn. Glückselig alle, die auf ihn trauen! [Eig. Zuflucht zu ihm nehmen, sich in ihm bergen; so überall in den Psalmen]
