Psalmów 2

1 Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

Warum sind die Heiden so wild erregt? / Warum sinnen die Völker, was nichtig ist?

2 Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

Der Erde Könige lehnen sich auf, / Und die Würdenträger beraten sich / Wider Jahwe und seinen Gesalbten:

3 Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

"Auf, laßt uns sprengen ihre Bande / Und von uns werfen ihre Seile!"

4 Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

Der in den Himmeln thronet, lacht, / Adonái spottet ihrer.

5 Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

Dann aber redet er sie an im Zorn / Und wird sie schrecken in seinem Grimm:

6 Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

"Ich habe meinen König eingesetzt / auf Zion, meinem heilgen Berg!"

7 Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

"Ich will verkünden Jahwes Spruch: / Er hat mir gesagt: 'Mein Sohn bist du, / Ich habe dich heute gezeugt!

8 Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

Fordre von mir, so geb ich dir Völker zum Erbe / Und die Enden der Erde zum Eigentum.

9 Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

Du sollst sie zerschmettern mit eisernem Stab, / Wie Töpfergeschirr sie zerschlagen!'"

10 Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

Nun denn, ihr Könige, seid verständig! / Lasset euch warnen, ihr Richter auf Erden!

11 Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

Dienet Jahwe mit Ehrfurcht / Und jubelt ihm zu mit Zittern!

12 Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.

Küsset den Sohn, damit er nicht zürne / Und ihr umkommet auf euerm Weg! / Denn bald wird sein Zorn entbrennen. / Heil allen, die bei ihm Zuflucht suchen!