Psalmów 2
1 Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?
Pourquoi s’agitent les nations, et les peuples méditent-ils la vanité?
2 Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:
Les rois de la terre se lèvent, et les princes consultent ensemble contre l’Éternel et contre son Oint:
3 Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.
Rompons leurs liens, et jetons loin de nous leurs cordes!
4 Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.
Celui qui habite dans les cieux se rira [d’eux], le Seigneur s’en moquera.
5 Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:
Alors il leur parlera dans sa colère, et, dans sa fureur, il les épouvantera:
6 Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.
Et moi, j’ai oint mon roi sur Sion, la montagne de ma sainteté.
7 Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.
Je raconterai le décret: l’Éternel m’a dit: Tu es mon Fils; aujourd’hui, je t’ai engendré.
8 Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.
Demande-moi, et je te donnerai les nations pour héritage, et, pour ta possession, les bouts de la terre;
9 Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.
Tu les briseras avec un sceptre de fer; comme un vase de potier tu les mettras en pièces.
10 Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!
Et maintenant, ô rois, soyez intelligents; vous, juges de la terre, recevez instruction:
11 Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.
Servez l’Éternel avec crainte, et réjouissez-vous avec tremblement;
12 Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.
Embrassez le Fils, de peur qu’il ne s’irrite, et que vous ne périssiez dans le chemin, quand sa colère s’embrasera tant soit peu. Bienheureux tous ceux qui se confient en lui!
