Psalmów 2

1 Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanaĵon?

2 Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

Leviĝas reĝoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiliĝas kune, Kontraŭ la Eternulo kaj kontraŭ Lia sanktoleito, dirante:

3 Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

Ni disŝiru iliajn ligilojn, Kaj ni deĵetu de ni iliajn ŝnurojn!

4 Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

La loĝanta en la ĉielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.

5 Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:

6 Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

Mi starigis ja Mian reĝon Super Cion, Mia sankta monto.

7 Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi: Vi estas Mia filo, Hodiaŭ Mi vin naskis.

8 Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.

9 Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.

10 Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

Kaj nun, ho reĝoj, prudentiĝu; Instruiĝu, juĝistoj de la tero!

11 Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

Servu al la Eternulo kun timo, Kaj ĝoju kun tremo.

12 Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.

Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, Ĉar baldaŭ ekbrulos Lia kolero. Feliĉaj estas ĉiuj, kiuj fidas Lin.