Psalmów 2

1 Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

Why do the nations rage, and the peoples plot a vain thing?

2 Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

The kings of the earth take a stand, and the rulers take counsel together, against the LORD, and against his Anointed, saying,

3 Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

“Let’s break their bonds apart, and cast their cords from us.”

4 Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

He who sits in the heavens will laugh. The Lord will have them in derision.

5 Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

Then he will speak to them in his anger, and terrify them in his wrath:

6 Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

“Yet I have set my King on my holy hill of Zion.”

7 Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

I will tell of the decree: The LORD said to me, “You are my son. Today I have become your father.

8 Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

Ask of me, and I will give the nations for your inheritance, the uttermost parts of the earth for your possession.

9 Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

You shall break them with a rod of iron. You shall dash them in pieces like a potter’s vessel.”

10 Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

Now therefore be wise, you kings. Be instructed, you judges of the earth.

11 Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

Serve the LORD with fear, and rejoice with trembling.

12 Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.

Give sincere homage to the Son, lest he be angry, and you perish on the way, for his wrath will soon be kindled. Blessed are all those who take refuge in him.