Psalmów 2
1 Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?
Why do the nations rage, and the peoples imagine a vain thing?
2 Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:
The kings of the earth set themselves, and the rulers take counsel together, against the LORD, and against his anointed, [saying],
3 Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.
Let us break their bands asunder, and cast away their cords from us.
4 Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.
He that sitteth in the heavens shall laugh: the Lord shall have them in derision.
5 Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:
Then shall he speak unto them in his wrath, and vex them in his sore displeasure:
6 Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.
Yet I have set my king upon my holy hill of Zion.
7 Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.
I will tell of the decree: the LORD said unto me, Thou art my son; this day have I begotten thee.
8 Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.
Ask of me, and I will give thee the nations for thine inheritance, and the uttermost parts of the earth for thy possession.
9 Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.
Thou shalt break them with a rod of iron; thou shalt dash them in pieces like a potter’s vessel.
10 Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!
Now therefore be wise, O ye kings: be instructed, ye judges of the earth.
11 Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.
Serve the LORD with fear, and rejoice with trembling.
12 Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.
Kiss the son, lest he be angry, and ye perish in the way, for his wrath will soon be kindled. Blessed are all they that put their trust in him.
