Psalmów 2

1 Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

Why this turmoil of nations, this futile plotting of peoples,

2 Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

with kings of the earth conspiring, and rulers consulting together, against the Lord and against his anointed,

3 Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

to snap their bonds and fling their cords away?

4 Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

He whose throne is in heaven laughs, the Lord mocks them.

5 Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

Then he speaks to them in his wrath, and in his hot anger confounds them.

6 Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

“This my king is installed by me, on Zion my holy mountain.”

7 Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

I will tell of the Lord’s decree. He said to me: “You are my son, this day I became your father.

8 Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

Only ask, and I make you the heir of the nations, and lord of the world to its utmost bounds.

9 Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

You will break them with sceptre of iron, shatter them like pottery.”

10 Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

So now, you kings, be wise: be warned, you rulers of earth.

11 Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

Serve the Lord in awe, kiss his feet with trembling,

12 Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.

lest, angry, he hurl you to ruin; for soon will his fury blaze. Happy all who take refuge in him.