Psalmów 2

1 Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

Why are the nations plotting rebellion? The peoples devise schemes, but they're pointless.

2 Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

The kings of the world prepare to attack, and the rulers conspire together against the Lord and his anointed one, saying,

3 Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

“Let's break the chains and throw away the cords that bind us.”

4 Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

But the one who sits enthroned in heaven laughs. The Lord mocks them.

5 Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

He will thunder at them, and terrify them in his fury, saying,

6 Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

“It is I who placed my king on Zion, my holy mountain.”

7 Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

“I will proclaim the Lord's decree,” says the king. “He told me, ‘You are my son. Today I have become your father.

8 Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

Ask me, and I will give you the nations as your possessions—the whole earth will belong to you.

9 Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

You will break them with a rod of iron, smashing them like pottery.’”

10 Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

So then you kings, be wise! Be warned, you rulers of the world!

11 Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

Serve the Lord in reverence, celebrate with trembling!

12 Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.

Submit to his son so that he will not become angry and you die suddenly. His anger flares up quickly, but how happy are all those who go to him for protection.