Psalmów 2

1 Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

Waarom razen de volken, Bluffen de naties,

2 Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

Komen de koningen der aarde bijeen, Spannen de vorsten samen tegen Jahweh en zijn Gezalfde:

3 Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

"Laat ons hun ketens verbreken, Ons van hun boeien ontslaan!"

4 Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

Die in de hemelen woont, lacht hen uit, Jahweh bespot ze;

5 Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

Dan dreigt Hij ze toornig, Doet ze rillen voor zijn gramschap:

6 Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

"Ik zelf stel Mij een koning aan, Op Sion, mijn heilige berg!"

7 Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

Nu wil Ik Jahweh’s beslissing verkonden; Hij heeft Mij gezegd: Gij zijt mijn Zoon; Ik heb U heden verwekt.

8 Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

Vraag Mij: dan geef Ik U de volkeren tot erfdeel, En de grenzen der aarde tot uw bezit;

9 Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

Gij moogt ze vermorzelen met ijzeren knots, En stuk slaan als een aarden pot.

10 Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

Koningen, bedenkt het dus wel; Weest gewaarschuwd, wereldregeerders!

11 Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

Dient Jahweh in vreze; Beeft, en kust Hem de voeten!

12 Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.

Anders ontsteekt Hij in toorn, en loopt gij uw verderf tegemoet, Want licht kan zijn gramschap ontvlammen. Gelukkig, wie tot Hem zijn toevlucht neemt!