Psalmów 2

1 Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

Hvorfor fnyser Hedninger, hvi pønser Folkefærd paa, hvad faafængt er?

2 Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

Jordens Konger rejser sig, Fyrster samles til Raad mod HERREN og mod hans Salvede:

3 Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

»Lad os sprænge deres Baand og kaste Rebene af os!«

4 Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

Han, som troner i Himlen, ler, Herren, han spotter dem.

5 Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

Saa taler han til dem i Vrede, forfærder dem i sin Harme:

6 Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

»Jeg har dog indsat min Konge paa Zion, mit hellige Bjerg!«

7 Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

Jeg kundgør HERRENS Tilsagn. Han sagde til mig: »Du er min Søn, jeg har født dig i Dag!

8 Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

Bed mig, og jeg giver dig Hedningefolk til Arv og den vide Jord i Eje;

9 Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

med Jernspir skal du knuse dem og sønderslaa dem som en Pottemagers Kar!«

10 Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

Og nu, I Konger, vær kloge, lad eder raade, I Jordens Dommere,

11 Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

tjener HERREN i Frygt, fryd jer med Bæven!

12 Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.

Kysser Sønnen, at ikke han vredes og I forgaar! Snart blusser hans Vrede op. Salig hver den, der lider paa ham!