< Psalmów 2 >
1 Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?
Hvorfor fnyse Hedningerne, og grunde Folkene paa Forfængelighed?
2 Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:
Jordens Konger rejse sig, og Fyrsterne raadslaa tilsammen imod Herren og imod hans salvede:
3 Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.
„Lader os sønderrive deres Baand og kaste deres Reb af os!”
4 Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.
Han, som bor i Himlene, ler; Herren spotter dem.
5 Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:
Da skal han tale til dem i sin Vrede og forfærde dem i sin Harme:
6 Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.
„Jeg har dog indsat min Konge over Zion, mit hellige Bjerg.”
7 Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.
Jeg vil fortælle om et beskikket Raad; Herren sagde til mig: Du er min Søn; jeg fødte dig i Dag.
8 Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.
Begær af mig, saa vil jeg give dig Hedningerne til din Arv og Jordens Grænser til din Ejendom.
9 Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.
Du skal sønderslaa dem med et Jernspir, ligesom Pottemagerkar skal du sønderbryde dem.
10 Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!
Og nu, I Konger, handler klogelig! lader eder undervise, I Dommere paa Jorden!
11 Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.
Tjener Herren med Frygt og fryder eder med Bæven!
12 Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.
Kysser Sønnen, at han ikke bliver vred, og I skulle omkomme paa Vejen; thi om et lidet vil hans Vrede optændes; salige alle de, som forlade sig paa ham!