Psalmów 2

1 Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

Proč se bouří národové, a lidé daremné věci přemyšlují?

2 Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

Sstupují se králové zemští, a knížata se spolu radí proti Hospodinu, a proti pomazanému jeho,

3 Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

Říkajíce: Roztrhejme svazky jejich, a zavrzme od sebe provazy jejich.

4 Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

Ale ten, jenž přebývá v nebesích, směje se, Pán posmívá se jim.

5 Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

Tehdáž mluviti bude k nim v hněvě svém, a v prchlivosti své předěsí je, řka:

6 Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

Jáť jsem ustanovil krále svého nad Sionem, horou svatou mou.

7 Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

Vypravovati budu úsudek. Hospodin řekl ke mně: Syn můj ty jsi, já dnes zplodil jsem tě.

8 Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

Požádej mne, a dámť národy, dědictví tvé, a končiny země, vládařství tvé.

9 Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

Roztlučeš je prutem železným, a jako nádobu hrnčířskou roztříštíš je.

10 Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

A protož, králové, nyní srozumějte, vyučujte se, soudcové zemští.

11 Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

Služte Hospodinu v bázni, a veselte se s třesením.

12 Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.

Líbejte syna, aby se nerozhněval, a zhynuli byste na cestě, jakž by se jen málo zapálil hněv jeho. Blahoslavení jsou všickni, kteříž doufají v něho.