Psalmów 17
1 Modlitwa Dawida. Wysłuchaj, PANIE, [mojej] słusznej sprawy, zważ na moje wołanie, nakłoń ucha na modlitwę moich nieobłudnych ust.
oratio David exaudi Domine iustitiam meam intende deprecationem meam auribus percipe orationem meam non in labiis dolosis
2 Niech wyrok o mnie wyjdzie sprzed twego oblicza, niech twoje oczy widzą to, co słuszne.
de vultu tuo iudicium meum prodeat oculi tui videant aequitates
3 Doświadczyłeś moje serce, nawiedziłeś [mnie] nocą, wypróbowałeś mnie ogniem, ale nic nie znalazłeś. Postanowiłem, że moje usta nie zgrzeszą.
probasti cor meum visitasti nocte igne me examinasti et non est inventa in me iniquitas
4 Co się tyczy spraw ludzkich, dzięki słowom twoich ust wystrzegałem się dróg okrutnika.
ut non loquatur os meum opera hominum propter verba labiorum tuorum ego custodivi vias duras
5 Zatrzymaj moje kroki na twoich drogach, aby nie zachwiały się moje nogi.
perfice gressus meos in semitis tuis ut non moveantur vestigia mea
6 Wzywam cię, Boże, bo mnie wysłuchasz. Nakłoń ku mnie swego ucha, wysłuchaj moich słów.
ego clamavi quoniam exaudisti me Deus inclina aurem tuam mihi et exaudi verba mea
7 Okaż swoje miłosierdzie, ty, który wybawiasz ufających tobie od tych, którzy powstają przeciwko twojej prawicy.
mirifica misericordias tuas qui salvos facis sperantes in te
8 Strzeż mnie jak źrenicy oka, ukryj mnie w cieniu swych skrzydeł;
a resistentibus dexterae tuae custodi me ut pupillam oculi sub umbra alarum tuarum proteges me
9 Przed niegodziwymi, którzy mnie gnębią, [przed] wrogami mojej duszy, którzy mnie osaczyli.
a facie impiorum qui me adflixerunt inimici mei animam meam circumdederunt super me;
10 Okryli się swoim tłuszczem, zuchwale mówią swymi ustami.
adipem suum concluserunt os eorum locutum est superbia
11 Gdziekolwiek idziemy, otaczają nas, wytężają swój wzrok, aby nas powalić na ziemię.
proicientes me nunc circumdederunt me oculos suos statuerunt declinare in terram
12 Podobni są do lwa żądnego łupu, do lwiątka siedzącego w ukryciu.
susceperunt me sicut leo paratus ad praedam et sicut catulus leonis habitans in abditis
13 Powstań, PANIE, wystąp przeciwko niemu i powal go, swoim mieczem ocal moją duszę od niegodziwego;
exsurge Domine praeveni eum et subplanta eum eripe animam meam ab impio frameam tuam
14 A swoją ręką, PANIE, od ludzi, od ludzi tego świata, których udziałem jest to życie, a których brzuchy napełniasz swymi skarbami, tak że nasyceni są [nawet] ich synowie, a resztę zostawiają ich dzieciom.
ab inimicis manus tuae Domine a paucis de terra divide eos in vita eorum de absconditis tuis adimpletus est venter eorum saturati sunt filiis et dimiserunt reliquias suas parvulis suis
15 Ja [zaś] w sprawiedliwości ujrzę twe oblicze, a gdy się obudzę, nasycę się twoim podobieństwem.
ego autem in iustitia apparebo conspectui tuo satiabor cum apparuerit gloria tua
