Psalmów 147
1 Chwalcie PANA, bo dobrze [jest] śpiewać naszemu Bogu; jest [to] bowiem miłe i piękna jest chwała.
Hvalite Gospoda, kajti dobro je peti hvalnice našemu Bogu, kajti to je prijetno in hvala je ljubka.
2 PAN buduje Jeruzalem [i] gromadzi rozproszonych Izraela.
Gospod je zgradil Jeruzalem; skupaj zbira Izraelove pregnance.
3 On uzdrawia skruszonych w sercu i opatruje ich rany.
Ozdravlja potrte v srcu in povezuje njihove rane.
4 On liczy gwiazdy, nazywa każdą z nich po imieniu.
Šteje število zvezd, vse jih kliče po njihovih imenih.
5 Wielki [jest] nasz Pan i zasobny w moc; jego mądrość jest niezmierzona.
Velik je naš Gospod in zelo močan, njegovo razumevanje je neskončno.
6 PAN podnosi pokornych, [a] niegodziwych poniża aż do ziemi.
Gospod dviguje krotke; zlobne podira k tlom.
7 Śpiewajcie PANU z dziękczynieniem; śpiewajcie naszemu Bogu przy dźwiękach harfy;
Pojte Gospodu z zahvaljevanjem, našemu Bogu pojte hvalo na harfo,
8 Który okrywa niebiosa obłokami [i] przygotowuje deszcz dla ziemi; który sprawia, że trawa rośnie na górach;
ki nebo pokriva z oblaki, ki za zemljo pripravlja dež, ki daje travi, da raste po gorah.
9 Który daje pokarm bydłu i młodym krukom wołającym [do niego].
On daje živali njeno hrano in mladim krokarjem, ki kličejo.
10 Nie lubuje się w mocy konia ani nie ma upodobania w goleniach mężczyzny.
Ne razveseljuje se v moči konja. Ne veseli se človeških nog.
11 PAN ma upodobanie w tych, którzy się go boją, którzy ufają jego miłosierdziu.
Gospod se veseli tistih, ki se ga bojijo, tistih, ki upajo v njegovo usmiljenje.
12 Chwal PANA, Jeruzalem; chwal swego Boga, Syjonie.
Hvali Gospoda, oh Jeruzalem, hvali svojega Boga, oh Sion.
13 On bowiem umacnia zasuwy twoich bram i błogosławi synów twoich pośród ciebie.
Kajti utrjuje zapahe tvojih velikih vrat, tvoje otroke je blagoslovil znotraj tebe.
14 Zapewnia pokój w twoich granicach i syci cię najwyborniejszą pszenicą.
Na tvojih mejah daje mir in te nasičuje z najodličnejšo pšenico.
15 On wysyła swój rozkaz na ziemię; szybko biegnie jego słowo.
Svojo zapoved pošilja na zemljo; njegova beseda teče zelo naglo.
16 On daje śnieg jak wełnę, rozsypuje szron jak popiół.
Sneg daje kakor volno, slano razsiplje kakor pepel.
17 Rzuca swój lód jak okruchy; któż ostoi się przed jego zimnem?
Svoj led meče kakor koščke; kdo lahko obstane pred njegovim mrazom?
18 Posyła swoje słowo i [lody] topnieją; wionie swym wiatrem i wody spływają.
Razpošilja svojo besedo in jih topi; svojemu vetru povzroča, da piha in vodam, [da] tečejo.
19 Oznajmia swe słowo Jakubowi, swe prawa i sądy Izraelowi.
Svojo besedo kaže Jakobu, svoje zakone in svoje sodbe Izraelu.
20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie poznali jego sądów. Alleluja.
Z nobenim narodom ni tako postopal in glede njegovih sodb, jih oni niso spoznali. Hvalite Gospoda.
