Psalmów 147
1 Chwalcie PANA, bo dobrze [jest] śpiewać naszemu Bogu; jest [to] bowiem miłe i piękna jest chwała.
Louvae ao Senhor, porque é bom cantar louvores ao nosso Deus, porque é agradavel; decoroso é o louvor.
2 PAN buduje Jeruzalem [i] gromadzi rozproszonych Izraela.
O Senhor edifica a Jerusalem, congrega os dispersos de Israel.
3 On uzdrawia skruszonych w sercu i opatruje ich rany.
Sara os quebrantados de coração, e lhes ata as suas feridas.
4 On liczy gwiazdy, nazywa każdą z nich po imieniu.
Conta o numero das estrellas, chama-as a todas pelos seus nomes.
5 Wielki [jest] nasz Pan i zasobny w moc; jego mądrość jest niezmierzona.
Grande é o nosso Senhor, e de grande poder; o seu entendimento é infinito.
6 PAN podnosi pokornych, [a] niegodziwych poniża aż do ziemi.
O Senhor eleva os humildes, e abate os impios até á terra.
7 Śpiewajcie PANU z dziękczynieniem; śpiewajcie naszemu Bogu przy dźwiękach harfy;
Cantae ao Senhor em acção de graça; cantae louvores ao nosso Deus sobre a harpa.
8 Który okrywa niebiosa obłokami [i] przygotowuje deszcz dla ziemi; który sprawia, że trawa rośnie na górach;
Elle é o que cobre o céu de nuvens, o que prepara a chuva para a terra, e o que faz produzir herva sobre os montes.
9 Który daje pokarm bydłu i młodym krukom wołającym [do niego].
O que dá aos animaes o seu sustento, e aos filhos dos corvos, quando clamam.
10 Nie lubuje się w mocy konia ani nie ma upodobania w goleniach mężczyzny.
Não se deleita na força do cavallo, nem se compraz nas pernas do varão.
11 PAN ma upodobanie w tych, którzy się go boją, którzy ufają jego miłosierdziu.
O Senhor se agrada dos que o temem e dos que esperam na sua misericordia.
12 Chwal PANA, Jeruzalem; chwal swego Boga, Syjonie.
Louva, ó Jerusalem, ao Senhor; louva, ó Sião, ao teu Deus.
13 On bowiem umacnia zasuwy twoich bram i błogosławi synów twoich pośród ciebie.
Porque fortaleceu os ferrolhos das tuas portas; abençôa aos teus filhos dentro de ti.
14 Zapewnia pokój w twoich granicach i syci cię najwyborniejszą pszenicą.
Elle é o que põe em paz os teus termos, e da flôr da farinha te farta.
15 On wysyła swój rozkaz na ziemię; szybko biegnie jego słowo.
O que envia o seu mandamento á terra, a sua palavra corre velozmente.
16 On daje śnieg jak wełnę, rozsypuje szron jak popiół.
O que dá a neve como lã, esparge a geada como cinza.
17 Rzuca swój lód jak okruchy; któż ostoi się przed jego zimnem?
O que lança o seu gelo em pedaços; quem pode resistir ao seu frio?
18 Posyła swoje słowo i [lody] topnieją; wionie swym wiatrem i wody spływają.
Manda a sua palavra, e os faz derreter; faz soprar o vento, e correm as aguas.
19 Oznajmia swe słowo Jakubowi, swe prawa i sądy Izraelowi.
Mostra a sua palavra a Jacob, os seus estatutos e os seus juizos a Israel.
20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie poznali jego sądów. Alleluja.
Não fez assim a nenhuma outra nação; e, emquanto aos seus juizos, não os conhecem. Louvae ao Senhor.
