Psalmów 147

1 Chwalcie PANA, bo dobrze [jest] śpiewać naszemu Bogu; jest [to] bowiem miłe i piękna jest chwała.

خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

2 PAN buduje Jeruzalem [i] gromadzi rozproszonych Izraela.

خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

3 On uzdrawia skruszonych w sercu i opatruje ich rany.

او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

4 On liczy gwiazdy, nazywa każdą z nich po imieniu.

خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

5 Wielki [jest] nasz Pan i zasobny w moc; jego mądrość jest niezmierzona.

خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

6 PAN podnosi pokornych, [a] niegodziwych poniża aż do ziemi.

او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

7 Śpiewajcie PANU z dziękczynieniem; śpiewajcie naszemu Bogu przy dźwiękach harfy;

خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

8 Który okrywa niebiosa obłokami [i] przygotowuje deszcz dla ziemi; który sprawia, że trawa rośnie na górach;

او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

9 Który daje pokarm bydłu i młodym krukom wołającym [do niego].

به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

10 Nie lubuje się w mocy konia ani nie ma upodobania w goleniach mężczyzny.

خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

11 PAN ma upodobanie w tych, którzy się go boją, którzy ufają jego miłosierdziu.

خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

12 Chwal PANA, Jeruzalem; chwal swego Boga, Syjonie.

ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

13 On bowiem umacnia zasuwy twoich bram i błogosławi synów twoich pośród ciebie.

زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

14 Zapewnia pokój w twoich granicach i syci cię najwyborniejszą pszenicą.

او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

15 On wysyła swój rozkaz na ziemię; szybko biegnie jego słowo.

خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

16 On daje śnieg jak wełnę, rozsypuje szron jak popiół.

او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

17 Rzuca swój lód jak okruchy; któż ostoi się przed jego zimnem?

خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

18 Posyła swoje słowo i [lody] topnieją; wionie swym wiatrem i wody spływają.

سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

19 Oznajmia swe słowo Jakubowi, swe prawa i sądy Izraelowi.

او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie poznali jego sądów. Alleluja.

این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!