Psalmów 147
1 Chwalcie PANA, bo dobrze [jest] śpiewać naszemu Bogu; jest [to] bowiem miłe i piękna jest chwała.
Teiciet To Kungu, jo ir labi, mūsu Dievu slavēt; šī teikšana ir mīlīga un pieklājās.
2 PAN buduje Jeruzalem [i] gromadzi rozproszonych Izraela.
Tas Kungs uztaisa Jeruzālemi, Viņš sapulcina Israēla ļaudis, kas bija izdzīti.
3 On uzdrawia skruszonych w sercu i opatruje ich rany.
Viņš dziedina tos, kam satriektas sirdis, un remdē viņu sāpes.
4 On liczy gwiazdy, nazywa każdą z nich po imieniu.
Viņš skaita zvaigžņu pulku, Viņš sauc tās visas pa vārdam.
5 Wielki [jest] nasz Pan i zasobny w moc; jego mądrość jest niezmierzona.
Mūsu Kungs ir liels un varens spēkā, Viņa gudrība ir neizmērojama.
6 PAN podnosi pokornych, [a] niegodziwych poniża aż do ziemi.
Tas Kungs paceļ bēdīgos un pazemo bezdievīgos līdz zemei.
7 Śpiewajcie PANU z dziękczynieniem; śpiewajcie naszemu Bogu przy dźwiękach harfy;
Pateiciet Tam Kungam ar slavas dziesmām, teiciet mūsu Dievu ar koklēm!
8 Który okrywa niebiosa obłokami [i] przygotowuje deszcz dla ziemi; który sprawia, że trawa rośnie na górach;
Viņš debesi apklāj ar mākoņiem, Viņš lietu dod zemei, Viņš liek zālei augt uz kalniem;
9 Który daje pokarm bydłu i młodym krukom wołającym [do niego].
Viņš lopiem dod barību, jauniem kraukļiem, kad tie sauc.
10 Nie lubuje się w mocy konia ani nie ma upodobania w goleniach mężczyzny.
Viņam nav labs prāts pie zirga stipruma, Viņam nepatīk vīra lieli.
11 PAN ma upodobanie w tych, którzy się go boją, którzy ufają jego miłosierdziu.
Tam Kungam patīk tie, kas Viņu bīstas, kas gaida uz Viņa žēlastību.
12 Chwal PANA, Jeruzalem; chwal swego Boga, Syjonie.
Teici To Kungu, Jeruzāleme, slavē savu Dievu, Ciāna.
13 On bowiem umacnia zasuwy twoich bram i błogosławi synów twoich pośród ciebie.
Jo Viņš stiprina tavu vārtu aizšaujamos, Viņš svētī tavus bērnus tur iekšā.
14 Zapewnia pokój w twoich granicach i syci cię najwyborniejszą pszenicą.
Viņš dod mieru tavām robežām, Viņš tevi paēdina ar briedušiem kviešiem.
15 On wysyła swój rozkaz na ziemię; szybko biegnie jego słowo.
Viņš sūta Savas apsolīšanas virs zemes, Viņa vārds tek(izplatās) ar steigšanos.
16 On daje śnieg jak wełnę, rozsypuje szron jak popiół.
Viņš dod sniegu kā vilnu, Viņš kaisa salnu kā pelnus.
17 Rzuca swój lód jak okruchy; któż ostoi się przed jego zimnem?
Viņš met Savu krusu kā kumosus. Kas var pastāvēt priekš Viņa aukstuma?
18 Posyła swoje słowo i [lody] topnieją; wionie swym wiatrem i wody spływają.
Viņš sūta Savu vārdu, un kūst, Viņš liek savam vējam pūst, tad ūdeņi notek.
19 Oznajmia swe słowo Jakubowi, swe prawa i sądy Izraelowi.
Viņš Jēkabam dara zināmu Savu vārdu, Israēlim Savus likumus un tiesas,
20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie poznali jego sądów. Alleluja.
Tā Viņš nedara nevienai citai tautai; Viņa tiesas tās nepazīst. Alleluja!
