Psalmów 147
1 Chwalcie PANA, bo dobrze [jest] śpiewać naszemu Bogu; jest [to] bowiem miłe i piękna jest chwała.
Lobet Jah! / Denn köstlich ist's, unsern Gott zu preisen; / Ja, lieblich ist's, es ziemt sich Lobgesang.
2 PAN buduje Jeruzalem [i] gromadzi rozproszonych Izraela.
Jahwe bauet Jerusalem, / Die Vertriebnen Israels sammelt er wieder.
3 On uzdrawia skruszonych w sercu i opatruje ich rany.
Er heilt die zerbrochnen Herzen, / Und ihre Wunden verbindet er.
4 On liczy gwiazdy, nazywa każdą z nich po imieniu.
Er bestimmt den Sternen ihre Zahl, / Sie alle ruft er bei Namen.
5 Wielki [jest] nasz Pan i zasobny w moc; jego mądrość jest niezmierzona.
Groß ist unser Herr und reich an Kraft, / Seine Einsicht ist unermeßlich.
6 PAN podnosi pokornych, [a] niegodziwych poniża aż do ziemi.
Den Duldern hilft Jahwe auf, / Aber Frevler erniedrigt er tief zu Boden.
7 Śpiewajcie PANU z dziękczynieniem; śpiewajcie naszemu Bogu przy dźwiękach harfy;
Stimmt für Jahwe ein Danklied an, / Spielt unserm Gott auf der Zither!
8 Który okrywa niebiosa obłokami [i] przygotowuje deszcz dla ziemi; który sprawia, że trawa rośnie na górach;
Er bedeckt den Himmel mit Wolken, / Er spendet Regen der Erde, / Läßt Gras auf den Bergen sprossen.
9 Który daje pokarm bydłu i młodym krukom wołającym [do niego].
Er gibt dem Vieh sein Futter, / Den jungen Raben, wenn sie schrein.
10 Nie lubuje się w mocy konia ani nie ma upodobania w goleniach mężczyzny.
Nicht an des Rosses Stärke hat er Gefallen, / Er hat nicht Lust an des Mannes Beinen.
11 PAN ma upodobanie w tych, którzy się go boją, którzy ufają jego miłosierdziu.
Lust hat Jahwe an seinen Frommen, / Die da harren auf seine Huld.
12 Chwal PANA, Jeruzalem; chwal swego Boga, Syjonie.
Preise, Jerusalem, Jahwe, / Lobe, Zion, deinen Gott!
13 On bowiem umacnia zasuwy twoich bram i błogosławi synów twoich pośród ciebie.
Denn er hat deiner Tore Riegel gestärkt, / Hat deine Kinder gesegnet in dir.
14 Zapewnia pokój w twoich granicach i syci cię najwyborniejszą pszenicą.
Er hat deinem Lande Frieden geschenkt, / Dich mit dem besten Weizen gesättigt.
15 On wysyła swój rozkaz na ziemię; szybko biegnie jego słowo.
Er sendet sein Machtwort nieder zur Erde, / Eilend läuft sein Gebot.
16 On daje śnieg jak wełnę, rozsypuje szron jak popiół.
Er gibt Schnee wie Wolle, / Streut Reif wie Asche aus.
17 Rzuca swój lód jak okruchy; któż ostoi się przed jego zimnem?
Er wirft seinen Hagel herab in Stücken: / Wer hält vor seiner Kälte stand?
18 Posyła swoje słowo i [lody] topnieją; wionie swym wiatrem i wody spływają.
Sendet er aber sein Wort, so zerschmelzt er sie. / Er läßt seinen Tauwind wehn, so rinnen Gewässer.
19 Oznajmia swe słowo Jakubowi, swe prawa i sądy Izraelowi.
Er hat für Jakob sein Wort verkündet, / Seine Satzungen und Rechte für Israel.
20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie poznali jego sądów. Alleluja.
So hat er sonst keinem Volke getan; / Drum kennen sie auch seine Rechte nicht. / Lobt Jah!
