Psalmów 147
1 Chwalcie PANA, bo dobrze [jest] śpiewać naszemu Bogu; jest [to] bowiem miłe i piękna jest chwała.
Haleluja! Ĉar estas bone kanti al nia Dio, Ĉar agrabla estas la glorkantado.
2 PAN buduje Jeruzalem [i] gromadzi rozproszonych Izraela.
La Eternulo konstruas Jerusalemon, La elpelitojn de Izrael Li kolektas.
3 On uzdrawia skruszonych w sercu i opatruje ich rany.
Li sanigas la korprematojn Kaj bandaĝas iliajn vundojn.
4 On liczy gwiazdy, nazywa każdą z nich po imieniu.
Li kalkulas la stelojn, Kaj al ili ĉiuj Li donas nomojn.
5 Wielki [jest] nasz Pan i zasobny w moc; jego mądrość jest niezmierzona.
Granda estas nia Sinjoro kaj tre forta; Lia saĝo estas nemezurebla.
6 PAN podnosi pokornych, [a] niegodziwych poniża aż do ziemi.
La Eternulo altigas la humilulojn; Sed la malvirtulojn Li malaltigas ĝis la tero.
7 Śpiewajcie PANU z dziękczynieniem; śpiewajcie naszemu Bogu przy dźwiękach harfy;
Kantu al la Eternulo gloradon, Muziku al nia Dio per harpo.
8 Który okrywa niebiosa obłokami [i] przygotowuje deszcz dla ziemi; który sprawia, że trawa rośnie na górach;
Li kovras la ĉielon per nuboj, Pretigas por la tero pluvon, Kreskigas sur la montoj herbon.
9 Który daje pokarm bydłu i młodym krukom wołającym [do niego].
Li donas al la bruto ĝian nutraĵon, Kaj al la korvidoj, kiuj krias.
10 Nie lubuje się w mocy konia ani nie ma upodobania w goleniach mężczyzny.
Ne la forton de ĉevalo Li ŝatas; Ne la femuroj de homo al Li plaĉas:
11 PAN ma upodobanie w tych, którzy się go boją, którzy ufają jego miłosierdziu.
Plaĉas al la Eternulo Liaj timantoj, Kiuj fidas Lian bonecon.
12 Chwal PANA, Jeruzalem; chwal swego Boga, Syjonie.
Laŭdu, ho Jerusalem, la Eternulon; Gloru vian Dion, ho Cion.
13 On bowiem umacnia zasuwy twoich bram i błogosławi synów twoich pośród ciebie.
Ĉar Li fortikigis la riglilojn en viaj pordegoj, Li benis viajn filojn interne de vi.
14 Zapewnia pokój w twoich granicach i syci cię najwyborniejszą pszenicą.
Li donas pacon al viaj limoj, Li satigas vin per la plej bona el la tritiko.
15 On wysyła swój rozkaz na ziemię; szybko biegnie jego słowo.
Li sendas Sian ordonon al la tero; Tre rapide kuras Lia vorto.
16 On daje śnieg jak wełnę, rozsypuje szron jak popiół.
Li donas neĝon kiel lanon, Li ŝutas prujnon kiel cindron.
17 Rzuca swój lód jak okruchy; któż ostoi się przed jego zimnem?
Li ĵetas Sian glacion kiel pecojn; Kiu kontraŭstaros al Lia frosto?
18 Posyła swoje słowo i [lody] topnieją; wionie swym wiatrem i wody spływają.
Li sendas Sian vorton, kaj ĉio degelas; Li blovas per Sia vento, kaj ekfluas akvo.
19 Oznajmia swe słowo Jakubowi, swe prawa i sądy Izraelowi.
Li sciigas al Jakob Sian vorton, Siajn leĝojn kaj decidojn al Izrael.
20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie poznali jego sądów. Alleluja.
Tiel Li ne faras al iu alia popolo; Kaj Liajn decidojn ili ne scias. Haleluja!
