Psalmów 139
1 Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. PANIE, przeniknąłeś [mnie] i znasz mnie.
In finem, Psalmus David. Domine probasti me, et cognovisti me:
2 Wiesz, kiedy siedzę i wstaję, z daleka znasz moje myśli.
tu cognovisti sessionem meam, et resurrectionem meam.
3 Otaczasz moją ścieżkę i spoczynek, wszystkie moje drogi są ci znane.
Intellexisti cogitationes meas de longe: semitam meam, et funiculum meum investigasti.
4 Zanim na [moim] języku pojawi się słowo, ty, PANIE, już je znasz.
Et omnes vias meas prævidisti: quia non est sermo in lingua mea.
5 Otaczasz mnie z tyłu i z przodu i położyłeś na mnie twoją rękę.
Ecce Domine tu cognovisti omnia novissima, et antiqua: tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.
6 Zbyt cudowna jest dla mnie [twoja] wiedza; jest wzniosła, nie mogę jej pojąć.
Mirabilis facta est scientia tua ex me: confortata est, et non potero ad eam.
7 Dokąd ujdę przed twoim duchem? Dokąd ucieknę przed twoim obliczem?
Quo ibo a Spiritu tuo? et quo a facie tua fugiam?
8 Jeśli wstąpię do nieba, [jesteś] tam; jeśli przygotuję sobie posłanie w piekle, tam też jesteś. (Sheol h7585)
Si ascendero in cælum, tu illic es: si descendero in infernum, ades. (Sheol h7585)
9 Gdybym wziął skrzydła zorzy porannej, aby zamieszkać na krańcu morza;
Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris:
10 I tam twoja ręka prowadziłaby mnie i twoja prawica by mnie podtrzymała.
Etenim illuc manus tua deducet me: et tenebit me dextera tua.
11 Jeśli powiem: Na pewno zakryją mnie ciemności, to i noc [będzie] dokoła mnie światłem.
Et dixi: Forsitan tenebræ conculcabunt me: et nox illuminatio mea in deliciis meis.
12 Nawet ciemność [nic] przed tobą nie skryje, dla ciebie noc świeci jak dzień, ciemność jest jak światłość.
Quia tenebræ non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur: sicut tenebræ eius, ita et lumen eius.
13 Ty bowiem panujesz nad moimi nerkami; okryłeś mnie w łonie mojej matki.
Quia tu possedisti renes meos: suscepisti me de utero matris meæ.
14 Wysławiam cię, bo zostałem stworzony w sposób zadziwiający i cudowny; przedziwne są twoje dzieła, a moja dusza zna [je] bardzo dobrze.
Confitebor tibi quia terribiliter magnificatus es: mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.
15 Żadna moja kość nie była zakryta przed tobą, gdy zostałem stworzony w skrytości i misternie złożony w głębiach ziemi.
Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto: et substantia mea in inferioribus terræ.
16 Twoje oczy widziały niedoskonały płód mego [ciała]; w twojej księdze są zapisane wszystkie [moje] członki i dni, w [które] były kształtowane, gdy jeszcze żadnego z nich nie było.
Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur: dies formabuntur, et nemo in eis.
17 Jak drogie są dla mnie twoje myśli, Boże! Jak wielka jest ich liczba!
Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus: nimis confortatus est principatus eorum.
18 Gdybym chciał je zliczyć, byłoby ich więcej niż piasku; gdy się budzę, jeszcze jestem z tobą.
Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur: exurrexi, et adhuc sum tecum.
19 Zgładzisz, Boże, niegodziwego; niech odstąpią ode mnie ludzie krwawi;
Si occideris Deus peccatores: viri sanguinum declinate a me:
20 [Którzy] mówią obrzydliwości przeciwko tobie, twoi wrogowie nadaremnie biorą [twoje imię].
Quia dicitis in cogitatione: accipient in vanitate civitates tuas.
21 Czy nie nienawidzę tych, PANIE, którzy nienawidzą ciebie? I nie brzydzę się tymi, którzy przeciwko tobie powstają?
Nonne qui oderunt te Domine, oderam: et super inimicos tuos tabescebam?
22 Nienawidzę ich pełnią nienawiści i mam [ich] za wrogów.
Perfecto odio oderam illos: et inimici facti sunt mihi.
23 Przeniknij mnie, Boże, i poznaj moje serce; wypróbuj mnie i poznaj moje myśli;
Proba me Deus, et scito cor meum: interroga me, et cognosce semitas meas.
24 I zobacz, czy [jest] we mnie droga nieprawości, a prowadź mnie drogą wieczną.
Et vide, si via iniquitatis in me est: et deduc me in via æterna.
