Psalmów 132
1 Pieśń stopni. Pamiętaj, PANIE, Dawida [i] wszystkie jego utrapienia;
Pieśń stopni. Na Dawida pomnij, Panie! na wszystkie utrapienia jego.
2 Jak przysiągł PANU [i] ślubował potężnemu [Bogu] Jakuba, [mówiąc]:
Który przysiągł Panu, a ślub uczynił mocarzowi Jakóbowemu, mówiąc:
3 Zaprawdę, nie wejdę do przybytku, do mego domu, i nie wstąpię na posłanie mego łoża;
Zaiste nie wnijdę do przybytku domu mego, i nie wstąpię na posłanie łoża mego;
4 I nie dam zasnąć swoim oczom ani drzemać swoim powiekom;
I nie pozwolę snu oczom moim, ani powiekom moim drzemania,
5 Póki nie znajdę miejsca dla PANA, mieszkania dla potężnego [Boga] Jakuba.
Dokąd nie znajdę miejsca dla Pana, na mieszkania mocarzowi Jakóbowemu.
6 Oto usłyszeliśmy o niej w Efrata, znaleźliśmy ją na polach leśnych.
Oto usłyszawszy o niej w Efracie, znaleźliśmy ją na polach leśnych.
7 Wejdźmy do jego przybytków, oddajmy pokłon u podnóżka jego stóp.
Wnijdźmyż do przybytków jego, a kłaniajmy się u podnóżka nóg jego.
8 Powstań, PANIE, i [wejdź] do miejsca twego odpoczynku, ty i arka twojej mocy.
Powstańże Panie! a wnijdź do odpocznienia twego, ty, i skrzynia możności twojej.
9 Niech twoi kapłani ubiorą się w sprawiedliwość, a twoi święci niech się radują.
Kapłani twoi niech się obloką w sprawiedliwość, a święci twoi nie się rozradują.
10 Ze względu na Dawida, twego sługę, nie odtrącaj oblicza twego pomazańca.
Dla Dawida, sługi twego, nie odwracaj oblicza pomazańca twego.
11 Przysiągł PAN Dawidowi prawdę i nie wycofa się z tego: Z owocu twoich bioder posadzę na twoim tronie.
Przysiągł Pan Dawidowi prawdę, a nie uchyli się od niej, mówiąc: Z owocu żywota twego posadzę na stolicy twojej.
12 Jeśli twoi synowie będą strzegli mojego przymierza i moich świadectw, których ich nauczę, to wtedy i ich synowie aż na wieki będą siedzieli na twoim tronie.
Będąli strzegli synowie twoi przymierza mojego, i świadectw moich, których ich nauczę: tedy i synowie ich aż na wieki będą siedzieli na stolicy twojej
13 PAN bowiem wybrał Syjon i upodobał [go] sobie na mieszkanie:
Albowiem obrał Pan Syon, i upodobał go sobie na mieszkanie, mówiąc:
14 To będzie mój odpoczynek aż na wieki; tu będę mieszkał, bo go sobie upodobałem.
Toć będzie odpocznienie moje aż na wieki; tu będę mieszkał, bom go siebie upodobał.
15 Będę obficie błogosławił jego żywność, a jego ubogich nasycę chlebem.
Żywność jego będę obficie błogosławił, a ubogich jego nasycę chlebem.
16 Jego kapłanów przyodzieję zbawieniem, a jego święci będą wołać radośnie.
Kapłanów jego przyoblokę zbawieniem, a święci jego weseląc się, radować się będą.
17 [Tam] sprawię, że zakwitnie róg Dawida; tam zgotuję pochodnię memu pomazańcowi.
Tam sprawię, że zakwitnie róg Dawidowy; tam zgotuję pochodnię pomazańcowi memu.
18 Okryję jego nieprzyjaciół wstydem, ale nad nim rozkwitnie jego korona.
Nieprzyjaciół jego przyoblokę wstydem; ale nad nim rozkwitnie się korona jego.
