Psalmów 109
1 Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. Boże mojej chwały, nie milcz;
Ó Deus do meu louvor, não te cales,
2 Bo otworzyły się przeciwko mnie usta niegodziwego i usta podstępnego; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym;
Pois a boca do ímpio e a boca do enganador estão abertas contra mim: tem falado contra mim com uma língua mentirosa.
3 Otoczyli mnie słowami nienawiści i walczą przeciwko mnie bez przyczyny.
Eles me cercaram com palavras odiosas, e pelejaram contra mim sem causa.
4 Sprzeciwiają mi się w zamian za moją miłość, choć ja się [za nich] modliłem.
Em recompensa do meu amor são meus adversários: mas eu faço oração.
5 Odpłacają mi złem za dobro i nienawiścią za moją miłość.
E me deram mal pelo bem, e ódio pelo meu amor.
6 Postaw nad nim niegodziwego, a szatan niech stoi po jego prawicy.
Põe sobre ele um ímpio, e Satanás esteja à sua direita.
7 Gdy stanie przed sądem, niech wyjdzie potępiony, a jego modlitwa niech zamieni się w grzech.
Quando for julgado, saia condenado; e a sua oração se lhe torne em pecado.
8 Niech jego dni będą krótkie, a jego urząd niech przejmie inny.
Sejam poucos os seus dias, e outro tome o seu ofício.
9 Niech jego dzieci będą sierotami, a jego żona wdową.
Sejam órfãos os seus filhos, e viúva sua mulher.
10 Niech jego dzieci będą tułaczami i żebrzą, niech żebrzą [z dala] od swoich opustoszałych miejsc.
Sejam vagabundos e pedintes os seus filhos, e busquem o pão dos seus lugares desolados.
11 Niech lichwiarz przejmie wszystko, co ma, a obcy niech rozgrabią [owoc] jego pracy.
Lance o credor a mão a tudo quanto tenha, e despojem os estranhos o seu trabalho.
12 Niech nie będzie nikogo, kto by mu okazał miłosierdzie; niech nie będzie nikogo, kto by się zlitował nad jego sierotami.
Não haja ninguém que se compadeça dele, nem haja quem favoreça os seus órfãos.
13 Niech jego potomkowie zostaną wykorzenieni, niech ich imię zginie w drugim pokoleniu.
Desapareça a sua posteridade, o seu nome seja apagado na seguinte geração.
14 Niech PAN pamięta nieprawość jego przodków, a grzech jego matki niech nie będzie zgładzony.
Esteja na memória do Senhor a iniquidade de seus pais, e não se apague o pecado de sua mãe.
15 Niech będą zawsze przed PANEM, aż wykorzeni z ziemi pamięć o nich;
Antes estejam sempre perante o Senhor, para que faça desaparecer a sua memória da terra.
16 Dlatego że nie pamiętał, by okazać miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a strapionego w sercu chciał zabić.
Porquanto não se lembrou de fazer misericórdia; antes perseguiu ao varão aflito e ao necessitado, para que pudesse até matar o quebrantado de coração.
17 Skoro umiłował przekleństwo, niech na niego spadnie; [skoro] nie chciał błogosławieństwa, niech się od niego oddali.
Visto que amou a maldição, ela lhe sobrevenha, e assim como não desejou a benção, ela se afaste dele.
18 Ubierał się w przekleństwo jak w szatę, więc niech wejdzie jak woda do jego wnętrzności i jak oliwa do jego kości.
Assim como se vestiu de maldição, como dum vestido, assim penetre ela nas suas entranhas como água, e em seus ossos como azeite.
19 Niech mu będzie jak płaszcz, który go okrywa, i jak pas, który go zawsze opasuje.
Seja para ele como o vestido que o cobre, e como cinto que o cinja sempre.
20 Taka niech będzie zapłata od PANA dla moich przeciwników i tych, którzy źle mówią przeciwko mojej duszy.
Seja este o galardão dos meus contrários, da parte do Senhor, e dos que falam mal contra a minha alma.
21 Ale ty, BOŻE, Panie, ujmij się za mną przez wzgląd na twoje imię; ocal mnie, bo wielkie jest twoje miłosierdzie.
Mas tu, Deus Senhor, trata comigo por amor do teu nome, porque a tua misericórdia é boa; livra-me,
22 [Jestem] bowiem ubogi i nędzny, a moje serce we mnie jest zranione.
Pois estou aflito e necessitado, e o meu coração está ferido dentro de mim.
23 Niknę jak cień, który się chyli, strząsają mnie jak szarańczę.
Vou-me como a sombra que declina; sou sacudido como o gafanhoto.
24 Moje kolana słabną od postu, a moje ciało wychudło bez tłuszczu.
De jejuar estão enfraquecidos os meus joelhos, e a minha carne emagrece.
25 Stałem się też dla nich pośmiewiskiem; [gdy] mnie widzą, kiwają głowami.
E ainda lhes sou opróbrio; quando me contemplam, movem as cabeças.
26 Wspomóż mnie, PANIE, mój Boże; wybaw mnie według swego miłosierdzia;
Ajuda-me, Senhor Deus meu, salva-me segundo a tua misericórdia.
27 Aby mogli poznać, że to twoja ręka; że ty, PANIE, to uczyniłeś.
Para que saibam que esta é a tua mão, e que tu, Senhor, o fizeste.
28 Niech oni przeklinają, ale ty błogosław; [gdy] powstają, niech będą zawstydzeni, a twój sługa niech się weseli.
Amaldiçoem eles, mas abençoa tu: quando se levantarem fiquem confundidos; e alegre-se o teu servo.
29 Niech moi przeciwnicy okryją się hańbą i niech się okryją własnym wstydem jak płaszczem.
Vistam-se os meus adversários de vergonha, e cubram-se com a sua própria confusão como com uma capa.
30 Będę wielce wysławiał PANA swymi ustami i pośród tłumu będę go chwalić;
Louvarei grandemente ao Senhor com a minha boca: louva-lo-ei entre a multidão.
31 Bo staje po prawicy nędznego, aby go wybawić od tych, którzy osądzają jego duszę.
Pois se porá à mão direita do pobre, para o livrar dos que condenam a sua alma.
