< Psalmów 109 >

1 Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. Boże mojej chwały, nie milcz;
Dāvida dziesma, dziedātāju vadonim. Ak Dievs, ko es slavēju, nestāv klusu!
2 Bo otworzyły się przeciwko mnie usta niegodziwego i usta podstępnego; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym;
Jo bezdievīgu muti un viltīgu muti tie pret mani ir atvēruši, tie runā uz mani ar melu mēli.
3 Otoczyli mnie słowami nienawiści i walczą przeciwko mnie bez przyczyny.
Ar naidīgiem vārdiem tie metās ap mani un karo pret mani bez vainas.
4 Sprzeciwiają mi się w zamian za moją miłość, choć ja się [za nich] modliłem.
Par to, ka es tos mīlēju, tie turas man pretī; bet es lūdzu Dievu.
5 Odpłacają mi złem za dobro i nienawiścią za moją miłość.
Tie man maksā ļaunu par labu un ienaidību par mīlestību.
6 Postaw nad nim niegodziwego, a szatan niech stoi po jego prawicy.
Cel pār to vienu bezdievi, un viens pretinieks lai viņam stāv pa labo roku.
7 Gdy stanie przed sądem, niech wyjdzie potępiony, a jego modlitwa niech zamieni się w grzech.
Kad viņš top tiesāts, tad lai top pazudināts, un viņa Dieva lūgšana lai viņam top par grēku.
8 Niech jego dni będą krótkie, a jego urząd niech przejmie inny.
Lai viņa dienas iet mazumā, un viņa amatu cits lai dabū.
9 Niech jego dzieci będą sierotami, a jego żona wdową.
Viņa bērni lai paliek par bāriņiem un viņa sieva par atraitni.
10 Niech jego dzieci będą tułaczami i żebrzą, niech żebrzą [z dala] od swoich opustoszałych miejsc.
Lai viņa bērni skraida apkārt un ubago un maizes meklē tālu no savām izpostītām māju vietām.
11 Niech lichwiarz przejmie wszystko, co ma, a obcy niech rozgrabią [owoc] jego pracy.
Lai tas parādu dzinējs izplēš visu, kas tam pieder, un sveši lai aplaupa viņa peļņu.
12 Niech nie będzie nikogo, kto by mu okazał miłosierdzie; niech nie będzie nikogo, kto by się zlitował nad jego sierotami.
Lai tam nav, kas parāda žēlastību, un lai nav, kas žēlo viņa bāriņus.
13 Niech jego potomkowie zostaną wykorzenieni, niech ich imię zginie w drugim pokoleniu.
Lai viņa pēcnākamie top izdeldēti; viņu vārds lai izzūd otrā augumā.
14 Niech PAN pamięta nieprawość jego przodków, a grzech jego matki niech nie będzie zgładzony.
Viņa tēvu noziegums lai top pieminēts Tā Kunga priekšā, un viņa mātes grēki lai neizzūd.
15 Niech będą zawsze przed PANEM, aż wykorzeni z ziemi pamięć o nich;
Lai tie vienmēr paliek Tā Kunga priekšā, un viņa piemiņa lai no zemes top izdeldēta.
16 Dlatego że nie pamiętał, by okazać miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a strapionego w sercu chciał zabić.
Tādēļ ka viņš nebūt nepieminēja žēlastību darīt, bet vajāja bēdīgo un nabagu un to, kam bija noskumusi sirds, ka viņš to nokautu.
17 Skoro umiłował przekleństwo, niech na niego spadnie; [skoro] nie chciał błogosławieństwa, niech się od niego oddali.
Tāpēc ka viņš lāstu gribēja, tas viņam nāks; un svētības viņam negribējās, tad tā arī paliks tālu no viņa.
18 Ubierał się w przekleństwo jak w szatę, więc niech wejdzie jak woda do jego wnętrzności i jak oliwa do jego kości.
Un viņš aptērpās ar lāstu, tā kā ar drēbēm, un tas nāca viņa iekšās kā ūdens un kā eļļa viņa kaulos.
19 Niech mu będzie jak płaszcz, który go okrywa, i jak pas, który go zawsze opasuje.
Tad lai tas viņam ir kā apģērbs, ar ko tas apsedzās, un josta, ar ko tas allaž apjožas.
20 Taka niech będzie zapłata od PANA dla moich przeciwników i tych, którzy źle mówią przeciwko mojej duszy.
Šī alga lai notiek no Tā Kunga maniem pretiniekiem un tiem, kas ļaunu runā pret manu dvēseli.
21 Ale ty, BOŻE, Panie, ujmij się za mną przez wzgląd na twoje imię; ocal mnie, bo wielkie jest twoje miłosierdzie.
Bet Tu, ak Kungs, dari ar mani Sava vārda pēc, jo Tava žēlastība ir laba; izglāb mani.
22 [Jestem] bowiem ubogi i nędzny, a moje serce we mnie jest zranione.
Jo es esmu bēdīgs un nabags, un mana sirds iekš manis ir ievainota.
23 Niknę jak cień, który się chyli, strząsają mnie jak szarańczę.
Es aizeju kā ēna pavakarē, un topu vajāts kā sisenis.
24 Moje kolana słabną od postu, a moje ciało wychudło bez tłuszczu.
Mani ceļi šļūk no gavēšanas, un mana miesa izdilusi, ka treknuma vairs nav.
25 Stałem się też dla nich pośmiewiskiem; [gdy] mnie widzą, kiwają głowami.
Un es tiem esmu par apsmieklu; kad tie mani redz, tad tie krata galvu.
26 Wspomóż mnie, PANIE, mój Boże; wybaw mnie według swego miłosierdzia;
Palīdz man, Kungs, mans Dievs, atpestī mani pēc Savas žēlastības!
27 Aby mogli poznać, że to twoja ręka; że ty, PANIE, to uczyniłeś.
Tad tie atzīs, ka tā Tava roka, ka Tu, Kungs, to darījis.
28 Niech oni przeklinają, ale ty błogosław; [gdy] powstają, niech będą zawstydzeni, a twój sługa niech się weseli.
Kad tie lād, tad Tu svētī; kad tie ceļas, tad lai top kaunā; bet Tavs kalps lai priecājās.
29 Niech moi przeciwnicy okryją się hańbą i niech się okryją własnym wstydem jak płaszczem.
Mani pretinieki lai ar kaunu top apģērbti un ar savu negodu apsegti kā ar svārkiem.
30 Będę wielce wysławiał PANA swymi ustami i pośród tłumu będę go chwalić;
Es Tam Kungam no sirds pateikšu ar savu muti un Tam dziedāšu lielā draudzē.
31 Bo staje po prawicy nędznego, aby go wybawić od tych, którzy osądzają jego duszę.
Jo tam bēdīgam Viņš stāv pa labo roku, to atpestīdams no tiem, kas viņa dvēseli notiesā.

< Psalmów 109 >