Psalmów 109
1 Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. Boże mojej chwały, nie milcz;
Přednímu zpěváku, žalm Davidův. Ó Bože chvály mé, nečiň se neslyše.
2 Bo otworzyły się przeciwko mnie usta niegodziwego i usta podstępnego; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym;
Nebo ústa nešlechetného a ústa lstivá proti mně se otevřela, mluvili proti mně jazykem lživým.
3 Otoczyli mnie słowami nienawiści i walczą przeciwko mnie bez przyczyny.
A slovy jizlivými osočili mne, válčí proti mně beze vší příčiny.
4 Sprzeciwiają mi się w zamian za moją miłość, choć ja się [za nich] modliłem.
Protivili mi se za mé milování, ješto jsem se za ně modlíval.
5 Odpłacają mi złem za dobro i nienawiścią za moją miłość.
Odplacují se mi zlým za dobré, a nenávistí za milování mé.
6 Postaw nad nim niegodziwego, a szatan niech stoi po jego prawicy.
Postav nad ním bezbožníka, a protivník ať mu stojí po pravici.
7 Gdy stanie przed sądem, niech wyjdzie potępiony, a jego modlitwa niech zamieni się w grzech.
Když před soudem stane, ať zůstane za nešlechetného, a prosba jeho budiž jemu k hříchu.
8 Niech jego dni będą krótkie, a jego urząd niech przejmie inny.
Budiž dnů jeho málo, a úřad jeho vezmi jiný.
9 Niech jego dzieci będą sierotami, a jego żona wdową.
Buďtež děti jeho sirotci, a žena jeho vdovou.
10 Niech jego dzieci będą tułaczami i żebrzą, niech żebrzą [z dala] od swoich opustoszałych miejsc.
Buďtež běhouni a tuláci synové jeho, žebřete, vyhnáni jsouce z poustek svých.
11 Niech lichwiarz przejmie wszystko, co ma, a obcy niech rozgrabią [owoc] jego pracy.
Přitáhni k sobě lichevník všecko, cožkoli má, a úsilé jeho rozchvátejte cizí.
12 Niech nie będzie nikogo, kto by mu okazał miłosierdzie; niech nie będzie nikogo, kto by się zlitował nad jego sierotami.
Nebudiž, kdo by mu chtěl milosrdenství prokázati, aniž buď, kdo by se smiloval nad sirotky jeho.
13 Niech jego potomkowie zostaną wykorzenieni, niech ich imię zginie w drugim pokoleniu.
Potomci jeho z kořen vyťati buďte, v druhém kolenu vyhlazeno buď jméno jejich.
14 Niech PAN pamięta nieprawość jego przodków, a grzech jego matki niech nie będzie zgładzony.
Přijdiž na pamět nepravost předků jeho před Hospodinem, a hřích matky jeho nebuď shlazen.
15 Niech będą zawsze przed PANEM, aż wykorzeni z ziemi pamięć o nich;
Buďtež před Hospodinem ustavičně, až by vyhladil z země památku jejich,
16 Dlatego że nie pamiętał, by okazać miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a strapionego w sercu chciał zabić.
Proto že nepamatoval, aby činil milosrdenství, ale protivenství činil člověku chudému a nuznému a sevřenému bolestí srdce, aby jej zamordoval.
17 Skoro umiłował przekleństwo, niech na niego spadnie; [skoro] nie chciał błogosławieństwa, niech się od niego oddali.
Poněvadž miloval zlořečení, nechať přijde na něj; neměl líbosti v požehnání, nechať se vzdálí od něho.
18 Ubierał się w przekleństwo jak w szatę, więc niech wejdzie jak woda do jego wnętrzności i jak oliwa do jego kości.
A tak budiž oblečen v zlořečenství jako v svůj oděv, a ať vejde do vnitřností jeho jako voda, a jako olej do kostí jeho.
19 Niech mu będzie jak płaszcz, który go okrywa, i jak pas, który go zawsze opasuje.
Budiž jemu to jako plášť k přiodívání, a jako pás k ustavičnému opasování.
20 Taka niech będzie zapłata od PANA dla moich przeciwników i tych, którzy źle mówią przeciwko mojej duszy.
Taková mzda přijdiž mým protivníkům od Hospodina, a mluvícím zlé věci proti duši mé.
21 Ale ty, BOŻE, Panie, ujmij się za mną przez wzgląd na twoje imię; ocal mnie, bo wielkie jest twoje miłosierdzie.
Ty pak, Hospodine Pane, nalož se mnou laskavě pro jméno své, nebo dobré jest milosrdenství tvé; vytrhni mne.
22 [Jestem] bowiem ubogi i nędzny, a moje serce we mnie jest zranione.
Jsemť zajisté chudý a nuzný, a srdce mé raněno jest u vnitřnostech mých.
23 Niknę jak cień, który się chyli, strząsają mnie jak szarańczę.
Jako stín, když se nachyluje, ucházeti musím; honí se za mnou jako za kobylkou.
24 Moje kolana słabną od postu, a moje ciało wychudło bez tłuszczu.
Kolena má klesají postem, a tělo mé vyschlo z tučnosti.
25 Stałem się też dla nich pośmiewiskiem; [gdy] mnie widzą, kiwają głowami.
Nadto jsem jim za posměch; když mne uhlédají, potřásají hlavami svými.
26 Wspomóż mnie, PANIE, mój Boże; wybaw mnie według swego miłosierdzia;
Spomoz mi, ó Hospodine Bože můj, zachovej mne podlé milosrdenství svého,
27 Aby mogli poznać, że to twoja ręka; że ty, PANIE, to uczyniłeś.
Tak aby poznati mohli, že jest to ruka tvá, a že jsi ty, Hospodine, učinil to.
28 Niech oni przeklinają, ale ty błogosław; [gdy] powstają, niech będą zawstydzeni, a twój sługa niech się weseli.
Nechť oni jakkoli zlořečí, ty dobrořeč; kteříž povstali, nechť se zastydí, aby se veselil služebník tvůj.
29 Niech moi przeciwnicy okryją się hańbą i niech się okryją własnym wstydem jak płaszczem.
Buďtež oblečeni protivníci moji v zahanbení, a nechť se odějí jako pláštěm hanbou svou.
30 Będę wielce wysławiał PANA swymi ustami i pośród tłumu będę go chwalić;
Slaviti budu Hospodina velice ústy svými, a u prostřed mnohých chváliti jej budu,
31 Bo staje po prawicy nędznego, aby go wybawić od tych, którzy osądzają jego duszę.
Proto že stojí po pravici nuznému, aby ho zachoval od těch, kteříž odsuzují život jeho.
