Psalmów 106
1 Alleluja. Wysławiajcie PANA, bo [jest] dobry, bo jego miłosierdzie [trwa] na wieki.
Lobet Jah! / Danket Jahwe, denn er ist gütig; / Ewig währet ja seine Huld.
2 Któż wypowie wielkie dzieła PANA i ogłosi całą jego chwałę?
Wer kann gebührend von Jahwes Taten reden / Und all seinen Ruhm erschöpfend verkünden?
3 Błogosławieni, którzy strzegą sądu i czynią sprawiedliwość w każdym czasie.
Heil denen, die das Gesetz befolgen, / Die Gerechtigkeit üben zu jeder Zeit!
4 Pamiętaj o mnie, PANIE, przez miłość do swego ludu; nawiedź mnie swoim zbawieniem;
Gedenke mein, o Jahwe! / Auch mir schenk die Huld, die dein Volk erfährt! / Auch mich sieh an, wenn du ihm hilfst!
5 Abym widział szczęście twoich wybranych, cieszył się radością twego narodu i chlubił się razem z twoim dziedzictwem.
Dann schau ich mit Lust deiner Erwählten Glück, / Dann teil ich die Freude deines Volks / Und darf mich rühmen mit deinem Erbe.
6 Zgrzeszyliśmy wraz z naszymi ojcami, popełniliśmy nieprawość i postąpiliśmy niegodziwie.
Wir haben gesündigt gleich unsern Vätern, / Haben gottlos gehandelt, gefrevelt.
7 Nasi ojcowie w Egipcie nie zrozumieli twoich cudów, nie pamiętali wielkości twego miłosierdzia, lecz buntowali się nad Morzem Czerwonym.
Unsre Väter in Ägypten achteten nicht deiner Wunder, / Gedachten nicht deiner Gnadenfülle, / Sondern waren widerspenstig am Meer, am Schilfmeer.
8 A jednak ich wybawił przez wzgląd na swoje imię, aby okazać swą moc.
Er aber rettete sie um seines Namens willen, / Um seine Macht zu beweisen.
9 Zgromił Morze Czerwone i wyschło; i przeprowadził ich przez głębiny [jak] przez pustynię.
Er schalt das Schilfmeer, da ward es trocken. / In den Fluten ließ er sie ziehn wie auf blachem Feld.
10 Tak wybawił ich z ręki tego, który ich nienawidził, i odkupił ich z ręki wroga.
So befreite er sie aus des Hassers Hand / Und erlöste sie aus des Feindes Gewalt.
11 Wody okryły ich ciemięzców, nie został ani jeden z nich.
Die Wasser bedeckten ihre Bedränger: / Nicht einer von ihnen blieb übrig.
12 Wtedy uwierzyli jego słowom i śpiewali na jego chwałę.
Da vertrauten sie auf seine Worte, / Sie sangen seinen Ruhm.
13 Szybko [jednak] zapomnieli o jego dziełach, nie czekali na jego rady.
Doch schnell vergaßen sie seine Taten, / Warteten nicht, daß sein Rat sich erfülle.
14 Pałali żądzą na pustyni, na próbę wystawiali Boga na pustkowiu.
Sondern lüstern wurden sie in der Wüste / Und versuchten Gott in der Öde.
15 I dał im, czego żądali, lecz zesłał na ich dusze wycieńczenie.
Da erfüllte er wohl ihr Verlangen, / Aber dann sandte er ihnen Krankheit zu.
16 Gdy w obozie zazdrościli Mojżeszowi i Aaronowi, świętemu PANA;
Sie waren auch neidisch auf Mose im Lager, / Auf Aaron, Jahwes Geweihten.
17 Otworzyła się ziemia i pochłonęła Datana, i zakryła zgromadzenie Abirama;
Da tat sich die Erde auf: sie verschlang Datan / Und bedeckte die Rotte Abirams.
18 I zapłonął ogień w tym zgromadzeniu, płomień spalił niegodziwych.
Feuer ergriff ihre Rotte, / Die Flamme verzehrte die Frevler.
19 Zrobili cielca na Horebie i odlanemu posągowi oddali pokłon;
Sie machten ein Kalb am Horeb / Und beteten dann dies Gußbild an.
20 I zamienili swą chwałę na podobieństwo wołu jedzącego trawę.
Ihres Gottes Herrlichkeit gaben sie hin / Für das Bild eines Stieres, der Gras frißt.
21 Zapomnieli o Bogu, swoim wybawcy, który dokonywał wielkich czynów w Egipcie;
Sie hatten Gott, ihren Retter, vergessen, / Der Großes getan in Ägypten,
22 Cudownych dzieł w ziemi Chama, rzeczy strasznych nad Morzem Czerwonym.
Wunder im Lande Hams, / Erstaunliche Dinge am Schilfmeer.
23 Dlatego powiedział, że wytraciłby ich, gdyby Mojżesz, jego wybrany, nie stanął w wyłomie przed nim, aby odwrócić jego gniew, by [ich] nie wytracił.
Er wollte sie schon vertilgen: / Doch da trat Mose, sein Auserwählter, vor ihm in den Riß, / Um seine Zornglut abzuwenden, / Daß er sie nicht verderbe.
24 Wzgardzili też wspaniałą ziemią, nie wierząc jego słowu.
Sie verschmähten das köstliche Land, / Sie trauten seiner Verheißung nicht,
25 I szemrząc w swoich namiotach, nie byli posłuszni głosowi PANA.
Sondern murrten in ihren Zelten, / Gehorchten nicht Jahwes Stimme.
26 Dlatego podniósł na nich swoją rękę, aby ich wytracić na pustyni;
Da hub er auf seine Hand und schwur, / Sie niederzuschlagen in der Wüste,
27 Aby ich potomstwo rozrzucić wśród pogan i rozproszyć ich po ziemiach.
Ihre Nachkommen unter die Völker zu werfen, / Sie zu zerstreuen in die Länder.
28 Przyłączyli się też do Baal-Peor i jedli ofiary [składane] umarłym.
Sie hängten sich an den Baal Peôr / Und aßen Opfer für Tote.
29 Tak pobudzili [Boga] do gniewu swymi postępkami, że spadła na nich plaga;
So reizten sie ihn mit ihrem Tun. / Da riß unter ihnen ein Sterben ein.
30 Wtedy powstał Pinchas, dokonał sądu i plaga ustała.
Nun aber trat Pinehas auf und hielt Gericht: / Da ward der Plage Einhalt getan.
31 Poczytano mu to za sprawiedliwość po wszystkie pokolenia, na wieki.
Das ward ihm gerechnet zur Gerechtigkeit / Für alle Geschlechter, für immer.
32 Rozgniewali go znowu u wód Meriba, [tak że] Mojżesz wiele ucierpiał z ich powodu;
Sie erzürnten ihn weiter am Haderwasser, / Und übel ging's Mose um ihretwillen.
33 Rozdrażnili bowiem jego ducha i mówił [nierozważnie] swymi ustami.
Denn sie hatten seinem Geist widerstrebt, / So daß ihm unbedachte Worte entfuhren.
34 Nie wytępili narodów, jak im to PAN nakazał.
Sie vertilgten auch nicht die Völker, / Wie ihnen Jahwe geboten hatte.
35 Lecz zmieszali się z tymi narodami i nauczyli się ich czynów;
Sondern sie ließen sich ein mit den Heiden / Und nahmen an ihrem Treiben teil:
36 I służyli ich bożkom, które stały się dla nich pułapką.
Sie dienten ihren Götzen, / Die wurden ihnen zum Fallstrick.
37 Ofiarowali bowiem demonom swoich synów i swoje córki;
Sie opferten ihre Söhne / Und ihre Töchter den bösen Geistern.
38 I przelewali krew niewinną, krew swoich synów i córek, których ofiarowali bożkom Kanaanu, i ziemia została skalana rozlewem krwi.
So vergossen sie schuldlos Blut, / Das Blut ihrer Söhne und Töchter, / Die sie opferten Kanaans Götzen, / Daß das Land durch Blutschuld entweiht ward.
39 Splamili się swymi czynami i cudzołożyli swymi postępkami.
So wurden sie unrein durch ihr Tun / Und fielen von Gott durch ihr Treiben ab.
40 Dlatego PAN zapłonął gniewem przeciw swemu ludowi, tak że obrzydził sobie swoje dziedzictwo.
Da entbrannte Jahwes Zorn wider sein Volk, / Er fühlte Abscheu gegen sein Erbe.
41 I wydał ich w ręce pogan, i panowali nad nimi ci, którzy ich nienawidzili.
Drum gab er sie in der Heiden Hand, / Daß ihre Hasser über sie herrschten.
42 I uciskali ich wrogowie, ujarzmili ich swoją ręką.
Ihre Feinde bedrängten sie, / Sie mußten sich beugen ihrer Gewalt.
43 Wielokrotnie ich ocalał, lecz oni rozgniewali go swymi zamysłami i zostali upokorzeni przez swoje nieprawości.
Oftmals zwar befreite er sie, / Doch in Eigensinn lehnten sie sich auf: / Drum gingen sie unter in ihrer Schuld.
44 A jednak wejrzał na ich ucisk i usłyszał ich wołanie.
Er aber sah gnädig auf ihre Not, / Als er ihr lautes Schrein vernahm.
45 Przypomniał sobie bowiem o swoim przymierzu z nimi i pożałował według swej wielkiej litości.
Da gedachte er ihnen an seinen Bund / Und hatte Mitleid in großer Huld.
46 Wzbudził też litość dla nich u wszystkich, którzy ich uprowadzili w niewolę.
Er ließ sie Erbarmen finden / Bei allen, die sie ins Elend geführt.
47 Wybaw nas, PANIE, nasz Boże, i zgromadź nas spośród pogan, abyśmy wysławiali twoje święte imię i chlubili się twoją chwałą.
Hilf uns, Jahwe, unser Gott, / Und sammle uns aus den Heiden! / Dann wollen wir danken deinem heiligen Namen, / Uns glücklich preisen, dich zu loben.
48 Błogosławiony PAN, Bóg Izraela, od wieków na wieki; niech cały lud powie: Amen. Alleluja.
Gepriesen sei Jahwe, Israels Gott, / Von Ewigkeit zu Ewigkeit! / Und alles Volk spreche: / "Ja wahrlich! Lobt Jah!"
