Psalmów 105

1 Wysławiajcie PANA, wzywajcie jego imienia, opowiadajcie jego dzieła wśród narodów.

2 Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy, rozmawiajcie o wszystkich jego cudach.

3 Chlubcie się jego świętym imieniem, niech się weseli serce szukających PANA.

4 Szukajcie PANA i jego mocy, szukajcie zawsze jego oblicza.

5 Przypominajcie sobie dzieła, które czynił; jego cuda i wyroki jego ust.

6 [Wy], potomkowie Abrahama, jego słudzy; [wy], synowie Jakuba, jego wybrańcy!

7 On jest PANEM, naszym Bogiem, jego sądy po całej ziemi.

8 Pamięta wiecznie o swoim przymierzu; o słowie, które nakazał po tysiąc pokoleń;

9 [O przymierzu], które zawarł z Abrahamem, i o przysiędze złożonej Izaakowi.

10 Ustanowił je jako prawo dla Jakuba, dla Izraela jako wieczne przymierze;

11 Mówiąc: Tobie dam ziemię Kanaan jako dział waszego dziedzictwa;

12 Kiedy ich było niewielu, nieliczni i obcy w niej.

13 I wędrowali od narodu do narodu, z [jednego] królestwa do innego ludu;

14 Nikomu nie pozwolił ich krzywdzić, nawet karcił królów z ich powodu, [mówiąc]:

15 Nie dotykajcie moich pomazańców, a moim prorokom nie czyńcie [nic] złego.

16 Potem przywołał głód na ziemię i zniszczył cały zapas chleba.

17 Posłał przed nimi męża, Józefa, który został sprzedany jako niewolnik;

18 Którego nogi ranili pętami, a w żelazo zakuto jego ciało;

19 Aż do [tego] czasu, gdy jego słowo się spełniło, słowo PANA doświadczało go.

20 Posłał król i kazał go uwolnić, władca narodu wypuścił go na wolność.

21 Ustanowił go panem swego domu i władcą wszystkich swoich posiadłości;

22 Aby rządził jego dostojnikami według swego uznania i jego starszych nauczał mądrości.

23 Potem Izrael wszedł do Egiptu, a Jakub był gościem w ziemi Chama;

24 Gdzie [Bóg] bardzo rozmnożył swój lud i uczynił go potężniejszym od jego wrogów.

25 Odmienił ich serca, żeby znienawidzili jego lud i postępowali przebiegle wobec jego sług.

26 Posłał Mojżesza, swego sługę, i Aarona, którego wybrał;

27 Pokazali im jego znaki i cuda w ziemi Chama.

28 Zesłał ciemności i nastał mrok, i nie buntowali się przeciw jego słowu.

29 Zamienił ich wody w krew i pozabijał ich ryby.

30 Ich ziemia wydała mnóstwo żab, [były] nawet w komnatach królewskich.

31 Rozkazał i zjawiły się rozmaite muchy i wszy w całym ich kraju.

32 Zesłał grad zamiast deszczu, ogień płonący na ich ziemię.

33 Zniszczył ich winnice i figowce i połamał drzewa w ich kraju.

34 Rozkazał i zjawiła się szarańcza, niezliczone mnóstwo larw;

35 I pożarły całą zieleń w ich kraju, i zjadły płody ich ziemi.

36 Zabił też wszystko, co pierworodne w ich ziemi, pierwociny wszelkiej ich siły.

37 Wyprowadził ich ze srebrem i złotem i nie było słabego wśród ich plemion.

38 Egipt się radował, gdy wychodzili, bo ogarnął go strach przed nimi.

39 Rozpostarł obłok jak osłonę, a ogień, by świecił w nocy.

40 Na [ich] żądanie zesłał przepiórki i nasycił ich chlebem z nieba.

41 Otworzył skałę i trysnęły wody, popłynęły po suchych miejscach [jak] rzeka;

42 Pamiętał bowiem o swoim świętym słowie i o Abrahamie, swym słudze.

43 Wyprowadził swój lud wśród wesela, swoich wybranych wśród radości.

44 I dał im ziemię pogan, i zawładnęli dorobkiem narodów;

45 Aby zachowywali jego nakazy i przestrzegali jego praw. Alleluja.