Psalmów 105
1 Wysławiajcie PANA, wzywajcie jego imienia, opowiadajcie jego dzieła wśród narodów.
BOEIPA te uem uh lah. A ming te khue uh lah. A khoboe te pilnam rhoek taengah tukkil uh lah.
2 Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy, rozmawiajcie o wszystkich jego cudach.
Amah te hlai uh lah. Amah te tingtoeng uh lamtah amah kah khobaerhambae boeih te lolmang taeng uh lah.
3 Chlubcie się jego świętym imieniem, niech się weseli serce szukających PANA.
A ming cim neh thangthen uh lamtah, BOEIPA aka tlap rhoek kah a lungbuei tah a kohoe saeh.
4 Szukajcie PANA i jego mocy, szukajcie zawsze jego oblicza.
BOEIPA neh amah kah a sarhi te tlap lah. A maelhmai khaw tlap taitu lah.
5 Przypominajcie sobie dzieła, które czynił; jego cuda i wyroki jego ust.
A kopoekrhainah a saii neh a ka dongkah laitloeknah bangla anih khobaerhambae khaw,
6 [Wy], potomkowie Abrahama, jego słudzy; [wy], synowie Jakuba, jego wybrańcy!
A sal Abraham tiingan neh a coelh Jakob koca rhoek loh thoelh uh lah.
7 On jest PANEM, naszym Bogiem, jego sądy po całej ziemi.
BOEIPA amah ni mamih kah Pathen coeng. A laitloeknah khaw diklai pum ah om.
8 Pamięta wiecznie o swoim przymierzu; o słowie, które nakazał po tysiąc pokoleń;
A paipi tekumhal duela a thoelh dongah cadilcahma thawngkhat ham olka a uen.
9 [O przymierzu], które zawarł z Abrahamem, i o przysiędze złożonej Izaakowi.
Abraham neh Isaak taengah a saii a olhlo te,
10 Ustanowił je jako prawo dla Jakuba, dla Izraela jako wieczne przymierze;
Jakob taengah oltlueh la, Israel taengah kumhal paipi la a sut pah.
11 Mówiąc: Tobie dam ziemię Kanaan jako dział waszego dziedzictwa;
Te dongah, “Kanaan kho rhi te na rho la nang taengah kam paek ni,” na ti nah.
12 Kiedy ich było niewielu, nieliczni i obcy w niej.
A hlang kah hlangmi te a sii la om pueng tih, a khuiah bakuep uh.
13 I wędrowali od narodu do narodu, z [jednego] królestwa do innego ludu;
Te vaengah namtom taeng lamkah namtom taengla, ram pakhat lamkah pilnam pakhat taengla poengdoe uh.
14 Nikomu nie pozwolił ich krzywdzić, nawet karcił królów z ich powodu, [mówiąc]:
Amih aka hnaemtaek ham hlang khueh pah pawt tih amih kongah manghai rhoek khaw a tluung pah.
15 Nie dotykajcie moich pomazańców, a moim prorokom nie czyńcie [nic] złego.
Ka koelh soah ben boel lamtah ka tonghma rhoek te thaehuet thil boeh,” a ti nah.
16 Potem przywołał głód na ziemię i zniszczył cały zapas chleba.
Khokha a khue vaengah kho khuiah conghol neh caak boeih te a phae pah.
17 Posłał przed nimi męża, Józefa, który został sprzedany jako niewolnik;
Amih hmai kah a tueih hlang, Joseph te sal bangla a yoih.
18 Którego nogi ranili pętami, a w żelazo zakuto jego ciało;
A kho te hlong neh a phaep pah uh a hinglu ah thicung loh a toeh.
19 Aż do [tego] czasu, gdy jego słowo się spełniło, słowo PANA doświadczało go.
A olthui a thoeng tue a pha due BOEIPA kah olthui loh ol loh anih te a cil a poe.
20 Posłał król i kazał go uwolnić, władca narodu wypuścił go na wolność.
Manghai loh a tah dongah pilnam aka taem loh anih a doek tih a hlah.
21 Ustanowił go panem swego domu i władcą wszystkich swoich posiadłości;
Amah im kah boei neh a hnopai boeih aka taemrhai hamla,
22 Aby rządził jego dostojnikami według swego uznania i jego starszych nauczał mądrości.
A hinglu bangla a mangpa rhoek te khoh tih a hamca rhoek te cueih sak ham te a khueh.
23 Potem Izrael wszedł do Egiptu, a Jakub był gościem w ziemi Chama;
Te vaengah Israel loh Egypt la kun tih Jakob loh Ham kho ah bakuep.
24 Gdzie [Bóg] bardzo rozmnożył swój lud i uczynił go potężniejszym od jego wrogów.
Tedae a pilnam te muep a pungtai sak tih a rhal rhoek lakah a yet sak.
25 Odmienił ich serca, żeby znienawidzili jego lud i postępowali przebiegle wobec jego sług.
BOEIPA loh a sal rhoek te rhaithi sak tih, a pilnam aka hmuhuet ham Egypt rhoek kah lungbuei te a maelh pah.
26 Posłał Mojżesza, swego sługę, i Aarona, którego wybrał;
A sal Moses neh anih ham a coelh Aron te a tueih.
27 Pokazali im jego znaki i cuda w ziemi Chama.
Amih rhoi loh Egypt rhoek taengah Boeipa kah miknoek olka a tueng sak rhoi tih, Ham kho ah khaw kopoekrhai hno te a tueng sak rhoi.
28 Zesłał ciemności i nastał mrok, i nie buntowali się przeciw jego słowu.
Khohmuep a tueih tih a hmuep sak dongah Boeipa kah olthui olka te koek uh thai pawh.
29 Zamienił ich wody w krew i pozabijał ich ryby.
A tui te thii la a poeh sak tih a nga khaw a duek sak.
30 Ich ziemia wydała mnóstwo żab, [były] nawet w komnatach królewskich.
A kho kah bukak rhoek te a manghai rhoek kah imkhui la a khae sak.
31 Rozkazał i zjawiły się rozmaite muchy i wszy w całym ich kraju.
Amah loh a uen tih a khorhi tom ah pil neh pilhlip uihli tlung.
32 Zesłał grad zamiast deszczu, ogień płonący na ich ziemię.
Khonal te rhael la a poeh sak tih a kho ah hmaisai hmai la coeng.
33 Zniszczył ich winnice i figowce i połamał drzewa w ich kraju.
A misur neh a thaibu te khaw a haih pah tih a khorhi kah thing te a khaem pah.
34 Rozkazał i zjawiła się szarańcza, niezliczone mnóstwo larw;
A uen bal tih kaisih neh lungang te tae na pawt la halo.
35 I pożarły całą zieleń w ich kraju, i zjadły płody ich ziemi.
Te vaengah a kho kah baelhing boeih a caak tih a khohmuen kah a thaihtae khaw a caak pah.
36 Zabił też wszystko, co pierworodne w ich ziemi, pierwociny wszelkiej ich siły.
A kho khuikah caming boeih neh a thahuem boeih khuikah a thaihcuek te a ngawn pah.
37 Wyprowadził ich ze srebrem i złotem i nie było słabego wśród ich plemion.
Te vaengah amih te cak neh, sui neh ham pawk puei dongah amah koca rhoek khuikah tah paloe pawh.
38 Egipt się radował, gdy wychodzili, bo ogarnął go strach przed nimi.
Amih Egypt rhoek te birhihnah loh a vuei tih amih rhoek a nong vaengah a kohoe uh.
39 Rozpostarł obłok jak osłonę, a ogień, by świecił w nocy.
Himbaiyan bangla cingmai a yaal pah tih khoyin ah hmai a vang pah.
40 Na [ich] żądanie zesłał przepiórki i nasycił ich chlebem z nieba.
A bih vaengah tanghuem a khuen pah tih vaan kah buh te amih a kum sak.
41 Otworzył skałę i trysnęły wody, popłynęły po suchych miejscach [jak] rzeka;
Lungpang a ong vaengah tui ha phuet tih rhamrhae ah tuiva la a long sak te,
42 Pamiętał bowiem o swoim świętym słowie i o Abrahamie, swym słudze.
a sal Abraham taengkah a olkhueh cim te a poek dongah ni.
43 Wyprowadził swój lud wśród wesela, swoich wybranych wśród radości.
A pilnam khaw omngaihnah tamlung a coelh neh a khuen.
44 I dał im ziemię pogan, i zawładnęli dorobkiem narodów;
Te vaengah namtu rhoek kah a thakthaenah namtom khohmuen te a paek tih a pang uh te,
45 Aby zachowywali jego nakazy i przestrzegali jego praw. Alleluja.
a oltlueh ngaithuen sak ham neh a olkhueng te kueinah sak ham ni. BOEIPA te thangthen lah.
