Psalmów 104
1 Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.
Blagoslavljaj, duša moja Gospoda. Gospod, Bog moj, velik si silno, lepoto in veličastvo si oblekel.
2 Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.
Odevaš se z lučjo kakor z obleko; nebesa razpenjaš kakor zagrinjalo;
3 Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.
Kateri stavi v vode gornje hrame svoje; kateri nareja oblake za voz svoj, kateri hodéva po vetrov perotih,
4 Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.
Kateri dela vetrove za poslance svoje, za služabnike svoje ogenj plameneči,
5 Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.
Ustanovil je zemljo na podstave njene, da se ne gane na vedno večne čase.
6 Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.
Z breznom si jo bil odél kakor z odejo, ko so vode stale čez gore.
7 Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.
Na karanje tvoje so pobegnile, pred groma tvojega glasom bežale so urno.
8 Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.
Dvignile so se gore, pogreznile se doline na mesto, katero si jim bil ustanovil.
9 Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.
Mejo si postavil, da ne idejo čez, da se ne povrnejo, pokrit zemljo;
10 Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;
Kateri izpuščaš studence po dolinah, da hodijo med gorami.
11 I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.
Napajajo naj vse poljske živali; žejo svojo gasé divji osli.
12 Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.
Poleg njih prebivajo tice nebeške, glasijo se iz med listja.
13 Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.
Kateri móči goré iz gornjih hramov svojih, da se sè sadom dél tvojih zemlja pase.
14 Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;
Daješ, da seno raste živini, in zelišče človeku za rabo, da jemlje hrano iz zemlje;
15 I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.
Kateri z vinom razveseljuje srce človeku; z oljem svetlo dela čelo, in z jedjo podpira srce človeku.
16 Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;
Siti se drevje Gospodovo; cedre na Libanonu, katere je vsadil;
17 Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.
(Kjer gnezdijo tički), jelke prebivališče štorklji,
18 Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.
Gore previsoke divjim kozlom, skale prebivališče gorskim mišim.
19 Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.
Postavil je mesec za čase gotove, solnce, ki pozna záhod svoj.
20 Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
Temé narejaš, da je noč, ko prilezejo vse gozdne živali.
21 Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.
Mladi levi rjoveč po plenu, in iskajoč od Boga mogočnega hrane svoje.
22 Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.
O solnčnem vzhodu se poskrijejo in ležé v brlogih svojih.
23 [Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.
Človek gre na delo svoje, in na polje svoje do večera.
24 O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.
Kako veličastna so dela tvoja, o Gospod; kako modro si jih naredil vsa; kako polna je zemlja posesti tvoje!
25 Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.
V morji samem velikem in prostornem: tu so lazeče živali, in brez števila živali z velikimi male.
26 Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.
Tod hodijo ladije; som, katerega si ustvaril, igrá se v njem.
27 Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.
Vse tó čaka tebe, da jim daš živeža o svojem času.
28 [Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.
Ko jim daješ ti, pobirajo; ko jim odpreš roko svojo sitijo se z dobroto.
29 [Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.
Ko jim skriješ obličje svoje, zbegajo se; ko jim vzameš sapo, ginejo in povračajo se v svoj prah.
30 [Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.
Ko izpuščaš sapo svojo, oživljajo se, obličje obnavljaš zemlji.
31 Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.
Čast bodi Gospodu vekomaj; raduj se, Gospod, v delih svojih!
32 Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.
Ko pogleda na zemljo, trese se ona; ko se dotakne gorâ, kadé se.
33 Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.
Pel bodem Gospodu v življenji svojem; prepeval Bogu svojemu, dokler bodem.
34 Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.
Prijetno bode o njem premišljevanje moje, radoval se bodem jaz v Gospodu.
35 Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.
Izginejo naj grešniki sè zemlje, in krivičnih več ne bódi; blagoslavljaj, duša moja, Gospoda. Aleluja!
