Psalmów 104
1 Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.
Lova Herren, mi sjæl! Herre min Gud, du er ovleg stor, i høgd og herlegdom er du klædd.
2 Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.
Han sveiper seg i ljos som i eit klædeplagg, han spanar ut himmelen som ein tjeldduk,
3 Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.
han som timbrar sine høgsalar i vatni, han som gjer skyerne til si vogn, han som fer fram på vengjerne åt vinden.
4 Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.
Han gjer vindar til sine englar og logande eld til sine tenarar.
5 Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.
Han grunnfeste jordi på stolparne hennar, ho skal ikkje verta rikka i all æva.
6 Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.
Djupe vatn lagde du yver henne som eit klæde, yver fjelli stod vatni.
7 Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.
For ditt trugsmål flydde dei, for ditt toremål skunda dei seg burt
8 Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.
- fjell steig, dalar sokk - til den staden som du hadde grunnfest for deim.
9 Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.
Ei grensa sette du, som dei ikkje skulde skrida yver, dei skal ikkje atter skulde leggja seg yver jordi.
10 Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;
Han sender uppkomor fram i dalarne, millom fjelli renn dei.
11 I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.
Dei vatnar alle villdyr på marki, villasni sløkkjer torsten sin.
12 Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.
Yver deim bur himmelens fuglar, millom greinerne syng dei.
13 Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.
Han vatnar fjelli frå sine høge salar, jordi vert metta av den frukt du skaper.
14 Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;
Gras let han gro for feet, og vokstrar til gagn for folk til å få brød fram or jordi,
15 I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.
og vin som gled menneskjehjarta, til å lata andlitet skina av olje, og avla brød som styrkjer menneskjehjarta.
16 Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;
Herrens tre vert metta, Libanons cedrar som han hev sett,
17 Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.
der fuglane byggjer reir, storken som hev sitt hus i cypressarne.
18 Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.
Dei høge fjelli er for steinbukkarne, bergskortorne er til livd for fjell-grevlingarne.
19 Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.
Han gjorde månen til tidarmerke; soli kjenner si nedgangstid.
20 Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
Du sender myrker, og det vert natt, då krek alle villdyr i skogen fram.
21 Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.
Dei unge løvor burar etter ran, og dei krev si føda av Gud.
22 Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.
Soli gjeng upp, då dreg dei seg heim og legg seg inn i sine bol.
23 [Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.
Menneskja gjeng ut til si gjerning, til sitt arbeid alt til kvelds.
24 O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.
Kor mange dine gjerningar er, Herre! Du gjorde deim alle med visdom, jordi er full av det du hev skapt.
25 Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.
Sjå havet, det store og vide! Der krek det i uteljande mengd av dyr både små og store.
26 Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.
Der gjeng skipi, Livjatan som du hev laga til å leika seg der.
27 Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.
Alle ventar dei på deg, at du skal gjeva deim føda i si tid.
28 [Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.
Du gjev deim, dei sankar, du let upp handi, dei vert metta med godt.
29 [Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.
Du løyner ditt andlit, dei vert forskræmde, du tek burt deira ande, dei døyr og dei vender attende til dusti si.
30 [Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.
Du sender ut din ande, dei vert skapte, du nyar upp att skapnaden åt jordi.
31 Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.
Herrens æra vare æveleg, Herren glede seg i sine gjerningar!
32 Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.
Han som skodar på jordi og ho skjelv, han som rører fjelli og dei ryk.
33 Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.
Eg vil syngja for Herren so lenge eg liver, eg vil lovsyngja min Gud so lenge eg er til.
34 Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.
Gjev min tale kunde tekkjast honom! Eg vil gleda meg i Herren.
35 Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.
Gjev syndarar måtte kverva burt frå jordi, og ugudlege ikkje lenger finnast! Lova Herren, mi sjæl! Halleluja, lova Herren.
