Psalmów 104
1 Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.
Anima mia, benedici l’Eterno! O Eterno, mio Dio, tu sei sommamente grande; sei vestito di splendore e di maestà.
2 Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.
Egli s’ammanta di luce come d’una veste; distende i cieli come un padiglione;
3 Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.
egli costruisce le sue alte stanze nelle acque; fa delle nuvole il suo carro, s’avanza sulle ali del vento;
4 Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.
fa dei venti i suoi messaggeri, delle fiamme di fuoco i suoi ministri.
5 Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.
Egli ha fondato la terra sulle sue basi; non sarà smossa mai in perpetuo.
6 Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.
Tu l’avevi coperta dell’abisso come d’una veste, le acque s’erano fermate sui monti.
7 Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.
Alla tua minaccia esse si ritirarono, alla voce del tuo tuono fuggirono spaventate.
8 Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.
Le montagne sorsero, le valli s’abbassarono nel luogo che tu avevi stabilito per loro.
9 Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.
Tu hai posto alle acque un limite che non trapasseranno; esse non torneranno a coprire la terra.
10 Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;
Egli manda fonti nelle valli, ed esse scorrono fra le montagne;
11 I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.
abbeverano tutte le bestie della campagna, gli asini selvatici vi si dissetano.
12 Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.
Presso a quelle si riparano gli uccelli del cielo; di mezzo alle fronde fanno udir la loro voce.
13 Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.
Egli adacqua i monti dall’alto delle sue stanze, la terra è saziata col frutto delle tue opere.
14 Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;
Egli fa germogliar l’erba per il bestiame e le piante per il servizio dell’uomo, facendo uscir dalla terra il nutrimento,
15 I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.
e il vino che rallegra il cuor dell’uomo, e l’olio che gli fa risplender la faccia, e il pane che sostenta il cuore dei mortali.
16 Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;
Gli alberi dell’Eterno sono saziati, i cedri del Libano, ch’egli ha piantati.
17 Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.
Gli uccelli vi fanno i loro nidi; la cicogna fa dei cipressi la sua dimora;
18 Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.
le alte montagne son per i camosci, le rocce sono il rifugio de’ conigli.
19 Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.
Egli ha fatto la luna per le stagioni; il sole conosce il suo tramonto.
20 Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
Tu mandi le tenebre e vien la notte, nella quale tutte le bestie delle foreste si mettono in moto.
21 Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.
I leoncelli ruggono dietro la preda e chiedono il loro pasto a Dio.
22 Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.
Si leva il sole, esse si ritirano e vanno a giacere nei loro covi.
23 [Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.
L’uomo esce all’opera sua e al suo lavoro fino alla sera.
24 O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.
Quanto son numerose le tue opere, o Eterno! Tu le hai fatte tutte con sapienza; la terra è piena delle tue ricchezze.
25 Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.
Ecco il mare, grande ed ampio, dove si muovon creature senza numero, animali piccoli e grandi.
26 Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.
Là vogano le navi e quel leviatan che hai creato per scherzare in esso.
27 Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.
Tutti quanti sperano in te che tu dia loro il lor cibo a suo tempo.
28 [Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.
Tu lo dài loro ed essi lo raccolgono; tu apri la mano ed essi son saziati di beni.
29 [Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.
Tu nascondi la tua faccia, essi sono smarriti; tu ritiri il loro fiato, ed essi muoiono e tornano nella loro polvere.
30 [Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.
Tu mandi il tuo spirito, essi sono creati, e tu rinnovi la faccia della terra.
31 Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.
Duri in perpetuo la gloria dell’Eterno, si rallegri l’Eterno nelle opere sue!
32 Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.
Egli riguarda la terra, ed essa trema; egli tocca i monti, ed essi fumano.
33 Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.
Io canterò all’Eterno finché io viva; salmeggerò al mio Dio finché io esista.
34 Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.
Possa la mia meditazione essergli gradita! Io mi rallegrerò nell’Eterno.
35 Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.
Spariscano i peccatori dalla terra, e gli empi non siano più! Anima mia, benedici l’Eterno. Alleluia.
