Psalmów 104
1 Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.
Preise, meine Seele, Jahwe! Jahwe, mein Gott, du bist überaus groß; mit Majestät und Hoheit bist du angethan,
2 Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.
der sich in Licht hüllt wie in einen Mantel, den Himmel ausspannt wie ein Zelttuch,
3 Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.
der seinen Söller im Wasser bälkt, dichte Wolken zu seinem Fahrzeuge macht, auf den Fittigen des Windes wandelt,
4 Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.
der Winde zu seinen Boten macht, zu seinen Dienern loderndes Feuer.
5 Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.
Er hat die Erde auf ihre Pfeiler gegründet, daß sie in alle Ewigkeit nicht wanken kann.
6 Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.
Mit der Flut wie mit einem Gewande bedecktest du sie; auf den Bergen standen Gewässer.
7 Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.
Vor deinem Schelten flohen sie, vor deinem Donnerschall zogen sie sich angstvoll zurück -
8 Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.
Berge stiegen empor, es senkten sich Thäler - an die Stätte, die du ihnen gegründet.
9 Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.
Du hast eine Grenze gesetzt, die dürfen sie nicht überschreiten, dürfen die Erde nicht wieder bedecken.
10 Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;
Der in den Thälern Quellen entsendet; zwischen den Bergen fließen sie dahin.
11 I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.
Sie tränken alle Tiere des Gefildes; die Wildesel löschen ihren Durst.
12 Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.
An ihnen wohnen die Vögel des Himmels, lassen aus den Zweigen heraus ihre Stimme erschallen.
13 Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.
Der von seinem Söller her die Berge tränkt - von der Frucht deiner Werke sättigt sich die Erde.
14 Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;
Der Gras sprossen läßt für das Vieh und Pflanzen zum Nutzen der Menschen, indem er Brotkorn aus der Erde hervorgehen läßt
15 I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.
und Wein, der des Menschen Herz erfreut, und indem er ihr Angesicht von Öl erglänzen läßt und Brot giebt, das das Herz des Menschen stärkt.
16 Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;
Es sättigen sich die Bäume Jahwes, die Cedern des Libanon, die er gepflanzt hat,
17 Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.
woselbst die Vögel nisten; auf den Cypressen hat der Storch sein Haus.
18 Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.
Die hohen Berge sind der Steinböcke, die Felsen der Klippdachse Zuflucht.
19 Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.
Er hat den Mond zur Bestimmung von Zeiträumen geschaffen; die Sonne kennt ihren Untergang.
20 Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
Wirkst du Finsternis, so wird es Nacht; in ihr regen sich alle Tiere des Waldes.
21 Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.
Die jungen Löwen brüllen nach Fraß, indem sie von Gott ihre Nahrung verlangen.
22 Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.
Wenn die Sonne aufgeht, ziehen sie sich zurück und lagern sich in ihrer Behausung.
23 [Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.
Der Mensch geht aus an sein Werk und an seine Arbeit bis zum Abend.
24 O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.
Wie sind deiner Werke so viel, Jahwe! Du hast sie alle in Weisheit geschaffen; die Erde ist voll von deinen Geschöpfen.
25 Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.
Da ist das Meer, groß und weit nach beiden Seiten, darin ein Gewimmel ohne Zahl, kleine und große Tiere.
26 Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.
Daselbst gehen Schiffe, der Leviathan, den du geschaffen hast, darin zu spielen.
27 Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.
Sie alle warten auf dich, daß du ihnen zu seiner Zeit ihre Speise gebest.
28 [Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.
Du giebst ihnen, sie lesen auf; du thust deine Hand auf, sie sättigen sich mit Gutem.
29 [Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.
Du verbirgst dein Antlitz, sie werden bestürzt; du ziehst ihren Odem ein, sie verhauchen und werden wieder zu Erde.
30 [Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.
Du entsendest deinen Odem, sie werden geschaffen, und du erneust das Angesicht der Erde.
31 Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.
Die Herrlichkeit Jahwes währt ewig, Jahwe freut sich seiner Werke!
32 Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.
der die Erde anblickt, daß sie erzittert, die Berge anrührt, daß sie rauchen.
33 Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.
Ich will Jahwe singen mein Leben lang, meinem Gotte lobsingen, so lange ich bin.
34 Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.
Möge ihm mein Dichten wohlgefallen; ich freue mich Jahwes!
35 Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.
Möchten die Sünder von der Erde verschwinden, und die Gottlosen nicht mehr sein. Preise, meine Seele, Jahwe! Rühmet Jah!
