Psalmów 104
1 Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.
Psaume de David. O mon âme, bénis le Seigneur; Seigneur, ô mon Dieu, tu es très grand, tu es revêtu de gloire et de beauté.
2 Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.
Tu es enveloppé de lumière comme d'un manteau; tu as tendu le ciel comme un tabernacle.
3 Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.
Il a fait des eaux le toit de ses plus hautes demeures; il a posé les nuées pour être son char; il marche sur les ailes des vents.
4 Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.
Des esprits il fait ses anges, et ses serviteurs sont un feu ardent.
5 Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.
Il fonde la terre sur son axe; elle ne déviera pas dans les siècles des siècles.
6 Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.
L'abîme, comme un vêtement, est son manteau, et les eaux s'arrêteront au- dessus des montagnes.
7 Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.
Elles s'enfuiront, Seigneur, à tes reproches; elles auront peur, à la voix de ton tonnerre.
8 Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.
Les montagnes sont montées et les plaines sont descendues au lieu que tu leur avais marqué.
9 Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.
Tu as posé des limites que les eaux ne passeront pas; elles ne reviendront plus couvrir la terre.
10 Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;
Le Seigneur a fait jaillir des sources dans les vallées; les eaux couleront entre les montagnes.
11 I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.
Elles abreuveront toutes les bêtes fauves des champs; les onagres les chercheront pour apaiser leur soif.
12 Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.
Au-dessus d'elles, les oiseaux du ciel feront leur nid; ils feront entendre leur chant du milieu des rochers.
13 Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.
Des lieux supérieurs, Dieu arrose les monts; la terre se rassasiera, Seigneur, du fruit de tes œuvres.
14 Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;
Tu fais pousser l'herbe pour le bétail, et le fourrage pour le service des hommes, afin qu'ils en fassent sortir le blé de la terre.
15 I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.
Et le vin réjouit le cœur de l'homme; l'huile égaie son visage; le pain fortifie son cœur.
16 Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;
Les arbres des champs seront nourris de ces pluies, ainsi que les cèdres du Liban, qu'il a plantés.
17 Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.
C'est là que les passereaux feront leur nid, et la famille du héron, qui les surpasse de la tête.
18 Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.
Les hauteurs des monts seront la demeure des cerfs, et les rochers l'asile du hérisson.
19 Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.
Dieu a créé la lune pour marquer le temps; le soleil sait où il doit se coucher.
20 Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
Tu as fait les ténèbres, et la nuit est venue; c'est l'heure où toutes les bêtes fauves traversent la forêt.
21 Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.
Les lionceaux rugissent après leur proie, et cherchent les aliments que Dieu leur a donnés.
22 Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.
Mais le soleil se lève; et ils se réunissent, et ils vont dormir dans leur antre.
23 [Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.
Et l'homme s'en va à son travail, et il travaille jusqu'au soir.
24 O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.
Que tes œuvres sont grandes, Seigneur; tu as fait toutes choses avec sagesse; la terre est pleine de tes créatures.
25 Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.
La mer est profonde et spacieuse; des reptiles sans nombre y nagent, les petits avec les grands.
26 Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.
Des navires la sillonnent; et le dragon formé par vous, vient s'y jouer.
27 Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.
Tous espèrent en toi, pour que tu leur donne la nourriture au temps opportun.
28 [Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.
Tu la leur donne, et ils la recueillent; tu ouvre la main, et ils sont tous remplis des dons de ta bonté.
29 [Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.
Détournes-tu le visage, ils sont troublés; si tu leur ôtes le souffle, ils défailliront et retourneront à leur poussière.
30 [Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.
Et si tu envoies ton Esprit, ils seront créés, et tu renouvelleras la face de la terre.
31 Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.
Que la gloire du Seigneur soit éternelle; le Seigneur se complaira dans ses œuvres.
32 Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.
Il regarde la terre, et la fait trembler; il touche les monts, et ils fument.
33 Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.
Je chanterai le Seigneur toute ma vie; je chanterai mes psaumes à Dieu, tant que j'existerai.
34 Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.
Puisse ma voix lui être douce, et moi je me réjouirai dans le Seigneur.
35 Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.
Puissent les pécheurs et les méchants défaillir sur la terre, et qu'ils ne soient plus! mon âme, bénis le Seigneur!
