Psalmów 104
1 Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.
Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;
2 Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.
Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;
3 Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.
Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;
4 Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.
Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;
5 Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.
Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.
6 Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.
La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;
7 Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.
De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.
8 Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.
Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.
9 Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.
Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.
10 Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;
Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;
11 I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.
Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.
12 Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.
Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.
13 Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.
Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.
14 Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;
Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.
15 I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.
Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.
16 Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;
Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;
17 Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.
Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;
18 Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.
La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.
19 Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.
Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.
20 Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;
21 Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.
La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.
22 Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.
Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.
23 [Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.
Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.
24 O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.
Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.
25 Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.
Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;
26 Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.
Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.
27 Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.
Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.
28 [Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.
Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.
29 [Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.
Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.
30 [Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.
Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.
31 Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.
Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.
32 Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.
Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.
33 Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.
Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.
34 Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.
Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.
35 Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.
Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!
